Sa mga taong ito, pinangasiwaan ni Tobias ang lahat ng may kinalaman sa mga Caden.

Walang nag-isip kung sino ang susunod sa linya bilang ulo ng pamilya pagkatapos mawala si Tobias.

"Bakit? Wala bang sinuman sa inyo ang may sapat na kakayahan para mamuno?" Napakunot ang noo ni James sa katahimikan at kawalan ng pagkilos ng mga Caden.

"Kaya ko." Isang boses ang umalingawngaw mula sa malayo.

Di-nagtagal, isang magandang dalaga ang lumapit, tinutulak ang isang wheelchair. Isang matandang lalaki na nakasuot ng gintong robe ang nakaupo sa wheelchair. Bakas sa mukha niya ang mga kulubot ng katandaan, at napakahaba ng buhok niya. Siya ay tila medyo matanda at nakadamit tulad ng isang sinaunang makasaysayang pigura.

“Sir Lorenzo.”

Maraming tao ang tumawag at bumati ng magalang sa matanda.

Sa gilid, bumulong si Maxine, "James, anak ni Bennett iyon at ama nina Thomas at Tobias, Lorenzo Caden."

Nagulat si James.

Ilang beses na siyang nakapunta sa mansyon ng mga Caden noong nakaraan ngunit