"Huwag kang pumunta rito! Galit ako sa'yo! Hmph! Kakamuhian kita habang buhay! Nandidiri ako sa tuwing nakikita kita!" ang batang babae ay umuungol na sa galit dahil sa matanda. Sa biglaang pagkakataon, ang ungol ang nagpagising sa matanda. Ang maliit na batang ito sa kanyang harapan ay anak ng kaaway ng kanyang apo. Paano siya nakabuo ng pagmamahal sa batang ito?Itinaas ng matandang punong Shaw ang kanyang ulo at tiningnan si Sebastian, at malupit pa rin siya habang sinabi kay Sebastian, "Sebastian, nakita mo rin ito; kahit ang bata ay naimpluwensiyahan niya ng masama. Tulad ng mga bagay na nagawa niya sa apo ko mismo... Sabihin mo sa akin, paano kita susuportahan? Ang bagay lamang na magagawa ko at ang tanging paraan para protektahan ang aking apo sa ngayon ay ibigay ang buong suporta sa Star Island upang depensahan ang iyong pananakop."Matapos marinig ang sinabi ng matanda, lalong humikbi si Sabrina. "Pareho lang kayo ng iyong apo! Mga walang hiya!"Tumingin sa kalangitan

Biglaang umupo si Sebastian. "Anong mayroon, Kingston?""Master Sebastian, sa wakas ay nalaman kong..." dapat na sasabihin ni Kingston ay 'babaeng palaboy', ngunit ay binago niya ang mga salita bago ito lumabas sa kanyang bibig, "ang residente ni madam.""Ano?" Sa oras na ito, talagang natigilan si Sebastian. Si Sabrina, na nasa kanyang mga bisig, ay hindi mapigilang nagtanong, "Anong mayroon, Sebastian? Tungkol ba ito sa kompanya? Naging abala ka noong nakaraan, pero sinabihan pa rin kita na sundan ako sa mga Shaw at tulungan ako."Nakaramdam siya ng paumanhin habang pinagmamasdan ang kanyang asawa. Umiling si Sebastian, "Lalabas ako para harapin ang mga importanteng bagay."Tumango si Sabrina. "Sige lang. Huwag mong pagurin ng sobra ang sarili mo.""Matulog ka nang mabuti. Makakakita ka muna ng sopresa bukas ng umaga."Umalingawngaw ang pagod na boses ni Sabrina sa gulat, "Talaga? Hihintayin ko ang sorpresa mo.""Matulog ka nang mabuti!""Okay!"Talagang inaantok na siya

"Imposible! Hindi ako niloloko ng sarili kong mga mata , nakita ko siyang pumasok.” Naramdaman ni Kingston na para siyang nakakita ng multo. Umiling si Sebastian. "Mahaba ang gabi, at medyo nakatulog tayo.Maaring nakaalis siya nang hindi natin nararamdaman. Malamang ay intensyon niyang magtago sa atin. Kung hindi niya nais na makita tayo, at dumating tayo kasama ang isang kahanga-hangang mga tao, tiyak na hindi natin mahahanap ang taong ito."Ang kanyang tono ay may tunog ng pagkabigo. Nang umalis siya sa bahay kagabi, sinabi pa niya kay Sabrina na bibigyan niya siya ng isang malaking sorpresa sa umaga. Sa pagtingin sa sitwasyon ngayon, tiyak na hindi niya maibigay ang sorpresa na ipinangako niya kaninang umaga. "Iiwan ang isang tao na tahimik at lihim na obserbahan ang lugar na ito. Lahat kayo, maari na kayong umalis.” Sinabi ni Sebastian na walang ekspresyon sa kanyang mukha. "Opo! Master Sebastian.” Nakaramdam ng paumanhin si Kingston. Sa kabutihang palad, ang pag-uugali ni Sebas

Si Sabrina ay may tamad na ngiti sa kanyang mukha. "Anong uri ng sorpresa?"Talagang hindi siya makapag-isip ng anuman.Si Sebastian ay palaging isang malamig at matigas na tao, at hindi niya alam kung paano malugod ang isang babae. Samakatuwid, tunay na hindi maisip ni Sabrina kung anong uri ng sorpresa ang ibibigay niya sa kanya. Gayunpaman, nakita niya ang lalaki na maabot ang kanyang kamay mula sa kanyang likuran hanggang sa harap ng kanyang sarili.May hawak siyang palumpon sa kanyang kamay. Hindi ito ang mga uri ng pinong rosas na binili mula sa tindahan.Ito ay ilang mga uri ng mga wildflowers na pinagsama sa isang malaking bungkos sa halip.Agad na natigilan si Sabrina. "Mahal, ikaw ..."Mahilig siya sa lumalagong mga bulaklak at halaman, ngunit hindi pa niya sinabi sa kanya dati. "Kinuha mo ba ... Kinuha mo ba sila ‘nong umaga?” Tanong ni Sabrina.Hindi siya sinagot ng lalaki, ngunit sinabi lamang ng kaswal, "Mabilis lang akong bumangon at inilagay ang mga ito sa isang

Sa kabilang dulo ng linya, mabilis na kinuha ni Ruth ang tawag. "Kumusta, Sabrina. Nasaan ka?"Ngumiti si Sabrina. "Nasa bahay ako. Kumusta ka? Nasaan ka?"Sinulyapan ni Ruth si Ryan sa tabi niya pagkatapos ay bigla siyang namula ng kaunti. "Wala akong lugar na pupuntahan, kaya nakitira ako dito sa bahay ni Ryan ngayon. Sabrina, gusto... gusto ko sana tanungin ang tungkol sa opinyon mo.”"Anong opinyon?” Nagtaka si Sabrina."Ang ... Ang mga magulang ko..."“Huwag mo silang patawarin! Ang hindi pagpapadala sa kanila sa bilangguan ay ang pinakadakilang kabutihang-loob sa kanila!” ani Sabrina.Sinabi ni Ruth, "Sige, naiintindihan ko, Sabrina! Hahabulin ko sila ngayon! "Tanong ni Sabrina, "Ano? Ang iyong mga magulang, sila ay... ""Nasa pintuan sila ng mansyon ni Ryan," sabi ni Mindy na walang katumbas na kalungkutan. "Itinaas nila ako ng higit sa dalawampung taon, at hindi ko pa sila nakita na nagmamalasakit sa akin. Gayunpaman, ngayon, para sa aking pinsan, talagang dumating sil

Lumingon sila Mr. at Mrs. Mann sa likod at nakita si Marcus, na may seryosong ekspresyon, at nakatayo sa likod nila.Agad namang nagmadali si Mrs. Mann papunta sa kanya. "Master Shaw! Nandito ka pala, Master Shaw. Mahal na mahal mo si Mindy noon pa man. Hindi mo pwedeng panoorin na lang si Mindy na masangkot sa gulo at hindi siya iligtas, di ba? Tingnan mo, bilang tito at tita ni Mindy, naaawa din kami para kay Mindy. Ikaw ang totoong pinsan niya..."Kumawala si Marcus kay Mrs. Mann. "Masyado niyong hinahangaan ang pamangkin niyo."Sabi ni Mrs. Mann, "Oo, wala kasing magulang si Mindy simula nung bata pa siya, kaya bilang tito at tita niya, natural lang na bigyan namin siya ng sobrang pagmamahal at atensyon.""At sobra na kayong mabait niyan?" tinanong siya ulit ni Marcus.Tumango si Mrs. Mann na parang isang manok na tumutuka sa mga buto. "Kami ay mga taong malambot at mabuti ang puso..."Sa puntong ito, si Mrs. Mann ay talagang nag-aalangan na aminin ang mga pagkakamali niya, p

"Pa..." Tinawag siya ni Ruth sa likod niya sa isang napakalungkot na paraan."..." Tumigil si Mr. Mann sa pwesto niya, pero hindi siya lumingon.Masyadong siyang nahihiya na humarap kay Ruth.Mas lalo pa siyang nahihiyang humarap sa yumao niyang kapatid at hipag."Pa, ikaw at ang yumao mong kapatid ay totoong magkapatid, di ba? Gusto ko sana malaman kung paano ka nakakatulog tuwing gabi sa mahigit na dalawampung taon? Hindi ka ba natatakot sa karma o sa paghihiganti?" Nang tanungin ito ni Ruth, tumulo ang luha sa mukha niya.Matapos na tanungin yun, tumawa na naman si Ruth nang mag-isa. "Oo nga pala! Natanggap mo na ang parusa sayo, di ba?"Si Mindy Mann, ang pinakamamahal mong pamangkin!"Dapat naghihirap siya na parang dumadaan sa purgatoryo dito sa lupa, tama ba?"Nang marinig niya ito, tumulo ang mga luha sa mukha ni Mr. Mann.At nagkataon naman, sa oras na ito, tumunog ang phone niya. Sinagot ni Mr. Mann ang tawag habang nanginginig ang kamay. "Hello...""Pa...Papa, tulu

"Ano pang alam ko?" Ngumisi si Ruth at nagtanong, "Ano pa ba ang ibang bagay na tinatago niyo sa akin ng mga magulang mo, ang ibig kong sabihin ng totoo mong mga magulang?"Sa kabilang linya, sinabi ni Mindy, "Ikaw... Basta pumunta ka dito para iligtas ako, sasabihin ko sayo. Siguradong sasabihin ko sayo.""Sige! Pupunta ako dyan para iligtas ka!" Pumayag si Ruth.Pagkatapos niyang ibaba ang phone, tumingin si Ruth kay Marcus nang may halo halong ekspresyon. "Hindi ko talaga inasahan na magiging ganito ang mga bagay. Ako... Ang mga magulang ko pala...""May magandang tyansa na ikaw talaga ay totoo kong pinsan, at si Mindy ay impostora mo lang," Pinatigil ni Marcus si Ruth at sinabi.Sa oras na ito, si Ryan, na nasa gilid lang, ay nagulat. "Hoy! Tama lang yan! Marcus, mas magiging malapit pa ang relasyon natin simula ngayon."Mainit na tinawag ni Marcus, "Ruth..."Pero, si Ruth ay wala talagang bahid ng kasiyahan sa mukha niya.Hindi siya maka-angkop sa biglaang pagbabago tulad

Ngumiti na lang si Ruth nang nakatikom ang bibig niya, hindi na siya sumagot pa.Ang kotse ay nakarating na din sa labas ng kahina-hinalang hotel.Ito ay ang parehong ganito kaaga at ang parehong lugar. Sa pagkakataong ito, si Ruth ang nakakita sa pants ni Mindy na nasa basurahan sa labas ng maliit na entrada.Hindi na talaga nakakaramdam ng awa si Ruth kay Mindy.Matapos nilang lumabas ng kotse, bumaba na si Ruth kasama sila Ryan at Marcus.Sa oras na ito, tamang tama lang ang pagdating ng babaeng amo.Nang makita niya si Ruth, nagulat ang babae, "Miss Mann... Ikaw... Pumunta talaga kayo nang personal sa pamamahay ko."Mukhang bumaliktad yata ang sitwasyon ngayon.Sa loob lang ng tatlong araw, ang babaeng ito na nasa harap niya ay nanggaling sa pagiging bilanggo at ngayon ay naging reyna.Hindi man lang sumulyap si Ruth sa babaeng yun; tinanong niya lang, "Nasaan si Mindy?""Siya nasa... nasa loob... Ay, Miss Mann, magtatanong lang ako. Nandito ka ba... para iligtas siya?" t

Sa ilalim ng madilim na ilaw, si Mindy ay nakahiga sa kama nang walang suot, at siya ay napapalibutan ng hindi bababa sa isang dosenang lalaki na nakahawak sa kanya.Merong linya sa labas ng kwarto.Silang lahat ay parang mga klase ng lalaki na nagtatrabaho sa construction site, at lahat sila ay walang kasing gaspang.Si Ruth ay napahabol ng hininga sa gulat nang makita niya ang eksena. Ito ay talagang mas malala kumpara sa pagtratong natanggap niya tatlong araw na ang nakakaraan."Tulong... Nagmamakaawa ako sa inyong lahat! Tulungan niyo ako!" Sa oras na ito, wala na talagang dignidad si Mindy.Kahit na pinagalitan siya ni Marcus dahil sa pagiging walang hiya ngayon lang at talagang kinamumuhian siya hanggang buto, nung oras na makita niya ito, hindi niya napigilan na maawa sa kanya."Ako, si Marcus Shaw ng Shaw family ng South City, ay nandito. Titingnan ko kung may magtangka pang galawin siya! Kahit na ito pa ang buong construction site niyo, sisirain ko yan, paano pa kayo mga