Malamig na tumawa ang lalaki. "Alam mo bang naghihintay ako?"Walang imik si Sabrina.Wala siyang anumang iniisip.Kanina lang ay kinabahan siya, hindi alam kung paano siya haharapin ito. Walang magagawa ang pagtakas. Nakita niya mismo ilang araw lang ang nakakalipas kung paano nakitungo ang taong ito sa kanyang mga kaaway. Kahit saan siya tumakas, alam niyang makalipas ang ilang sandali, mahahanap siya ni Sebastian.Maliban kung mayroon siyang metikulosong na plano.Kung hindi siya maaaring tumakbo, maaaring harapin na lang nya ito.Kahit paano naman ay kailangan pa rin siya ni Tita Grace.Pasimpleng nais niyang patnubayan ang sarili bago makipag-usap.Iyon ang iniisip ni Sabrina.Nang makita siyang walang imik, tumingin sa kanya si Sebastian, ang kanyang mga mata na naglalaman ng isang nakakahamak na kislap. "Nagpanggap kang matapat, pagkatapos ay nagpanggap kang nakakaawa, lahat upang makuha ang aking tiwala bago mo harapin si Selene? Ang iyong mga kasanayan sa pag-arte ay

"Yun lang."Kung sa palagay mo ang aking bagong natagpuan na kayabangan mula sa kung paano mo ako tinatrato nitong nakaraang dalawang araw ang siyang dahilan upang itulak ko si Selene ngayon, kung gayon hindi ko na ulit gagawin ang pagkakamaling iyon."Matapos niyang magsalita, pinatabi ni Sabrina si Sebastian bago pumasok sa kanyang silid. Sinimulan niyang magbalot ng kanyang mga gamit nang walang pagkaantala.Napakaliit ng kanyang bagahe, ang kanyang mga pag-aari ay naglalaman lamang ng sapatos na mayroon na siya. Inayos niya ang kanyang mga damit pati na rin ang ilang mga simpleng produktong panligo. Lahat sila ay pinasok nito sa isang sirang bag.Nakasabit sa kanyang balikat ang kanyang bag, hindi man lang binigyan ni Sabrina ng kahit isang sulyap si Sebastian, ni nagbigay siya ng anumang paalam bago umalis.Naiwan si Sebastian na nakatayo sa bintana, nakatingin sa nawawalang silweta sa ibaba.Siya ay umalis nang mapagpasyang walang pag-aalangan.Bigla niyang napansin na par

"Hindi ba nakuha mo na ang gusto mo? Bakit ka nandito?" Nataranta si Sabrina.“Sabrina, Akala ko mas mahusay ka kaysa dito. Sinasabi mo sa akin kung gaano ka mahal at inalagaan ka ng Young Master Sebastian, at maaari mong agawin ang aking lugar bilang kasintahan, ngunit lumalabas na ikaw ay isang manggagawa lamang dito? Kung hindi ako nagkakamali, nagtatrabaho ka rin dito dalawampung kakaibang araw na ang nakakaraan? "Dalawampu't kakaibang araw na ang nakakaraan. Iyon ay noong siya ay pinadukot ni Selene.Kalmadong tumingin si Sabrina sa mayabang na babae na nasa harapan niya, pinipigilan ang pagnanasang hawakan ang leeg at sakalin hanggang sa mamatay.Talagang kinamumuhian niya ang pamilyang Lynn.Hindi niya kailanman naintindihan kung bakit siya iniwan ng kanyang ina sa pamilyang Lynn noong siya ay labindalawang taon. Anong relasyon ang mayroon ang kanyang mga magulang sa kanila? Alam ni Sabrina na ang kanyang pamilya ay mahirap, ngunit kahit na mahirap siya na kailangan niyang

Tanging ang kanyang sarili lamang ang kanyang aasahan.Pinag-isipan na ni Sabrina kagabi. Upang maprotektahan ang kanyang sarili at ang bata sa kanyang tiyan, ang sinumang lalapit sa kanya, na ang hangad ay saktan siya, ay makakaharap ang kamatayan gamit ang batong iyon.Tiyak na naging kapaki-pakinabang ito, naging matagumpay siyang takutin si Selene.Itinapon ni Sabrina ang bato sa tabi.Hindi na ito magiging epektibo ngayong naihayag na niya ito. Gayunpaman, mayroon pa siyang iba pang mga bagay sa kanyang bag upang maprotektahan ang kanyang sarili.Pinapanood na tumakbo si Selene sa di kalayuan, tumungo si Sabrina upang magtrabaho sa lugar.Matapos ang isang buong araw na paggawa, natagpuan ni Sabrina na hindi siya ganoon pagod. Sa halip, natagpuan niya ang pagtatrabaho dito na higit na nakakarelaks kaysa sa opisina, kung saan palagi niyang nasa bingit, nag-aalala tungkol sa pagpapaalis.Ang pagtatrabaho sa lugar ng konstruksyon ay mas marumi at mas masinsin sa paggawa, nguni

"Paano?"Nagkaroon ng ningning sa mga mata ni Jade. "Sa palagay ko nakapuntos tayo ng isang pangunahing tagumpay sa oras na ito. Matagumpay na nagamit natin ang bata sa sinapupunan ni Selene para pikutin si Sebastian, at nagawa rin nating pahirapan si Sabrina dahil nawalan sya ng kapit kay Sebastian. ""Gayunpaman, kung nais nating gamitin si Sebastian upang mapatay siya, kailangan pa rin nating maglagay ng langis sa apoy.""Kailangan ba talagang patayin natin sya?" Nakaramdam ng awa si Lincoln sa kanyang puso, at hindi mapigilang magtanong.Napatingin si Jade kay Lincoln na may galit. "Mayroon ka pa ring malambot na lugar para kay Sabrina, at ayaw mong mapatay siya? Paano ka ba niya tinatrato? Gusto ka niyang patayin, nais niyang patayin ang ating buong pamilya. Siya ay kasing sama din ng kanyang ina! Sila ay magkatulad, kasuklam-suklam at walang kahihiyan! Nakalimutan mo ba kung paano ka niloko ng nanay niya?"Paano mo nagwang makalimutan iyon ?!"Ang lobong iyon, siya ay tulad

Mas mamahalin niya ito.Sinunod ni Selene ang kanyang ina, at isinara ang kanyang telepono sa buong hapon."Selene, hintayin mo ang tawag ni Sebastian mamaya, tatawag daw siya." Napatingin si Jade sa dalaga, nakangiti."Ma, ang iyong mga pamamaraan ay talagang kapaki-pakinabang." Nilingon ni Selene ang kanyang ina habang masayang nakangiti Paalis na sana silang dalawa, ngunit nanatiling tahimik si Lincoln, nagyelo ang mukha."Pa, ano ang nangyayari?" Si Selene ay nag-pout sa kanyang ama."Ano ang nangyari? Nagagawa mo pa ring maging sobrang saya? Si Sebastian ay labis na nag-aalala para sa iyo kani-kanina lamang, habang ang kalagayan ng kanyang ina ay lumala. Malapit na ang iyong kasal, ngunit ano ang gagawin namin tungkol sa bata sa iyong tiyan ?! "Walang imik si Selene."Sino ang bata ?! Nabuntis ka ng higit sa dalawang buwan, ngunit hindi ako o ang iyong ina ang nakakaalam. Sino ang bata ?! " Umungol si Lincoln.Nanginginig si Selene nang kumayod sa braso ni Jade. Nagsimu

Hinawakan ni Grace ang kamay ni Sabrina, biglang dumaloy ang luha habang mahinang sinabi, "Sabbie, nandito ka na?""Ma ..." Tahimik na humikbi si Sabrina, "Humihingi ako ng pasensya ma, mayroon akong ilang mga bagay na hinarap ngayon, iyon ang dahilan kung bakit ako nahuli."Umalis siya agad mula sa lugar ng konstruksyon, upang makaharap lamang si Lincoln sa hintuan ng bus. Siya ay lumakad sa isang distansya pagkatapos nito, bago lamang sumakay sa bus sa susunod na hintuan.Iyon ang dahilan kung bakit nahuli siya sa kanyang pagbisita.Alam na nyang lumala ang karamdaman ni Grace, wala nang ibang nais si Sabrina kundi ang manatili sa tabi ni Grace, ngunit hindi rin maari na mawalan siya ng trabaho. Gaano man kahapo at nakakapagod ang trabahong iyon, trabaho pa rin ito.Bilang isang babae na kamakailan lamang nakalabas sa bilangguan, napakahirap makahanap ng trabaho, kaya't hindi niya ito kayang talikuran. Gumapang siya sa tagiliran ni Grace habang paulit-ulit niyang inulit, "Humihi

Paglabas nila ng ospital, si Sebastian ay nagtungo sa kanyang sariling sasakyan. Malaki ang kanyang mga hakbang, pinipilit pang-abutan ni Sabrina na may iilang mga hakbang lamang. Gayunpaman hindi man lang siya tumingin sa kanya habang pinapanatili niya ang kanyang hakbang papunta sa kotse.Si Sebastian ay isang napaka-lohikal na tao.Naniwala lamang siya sa mga nakikita niya ng personal, at kung ano ang kanyang narinig.Tiyak na tinulak ni Sabrina si Selene pagkatapos ng magsabi ng isang nakakahamak na galit sa kanya. Narinig niya ang sinabi nito mula sa sarili nitong bibig na nais niyang patayin ang pamilyang Lynn.Hindi rin tinignan ni Sabrina si Sebastian. Pagdaan niya sa sasakyan ni Sebastian, hindi man siya lumingon upang tumingin.Si Kingston, na nakasakay na sa sasakyan, ay hindi sigurado nang makita niya si Sabrina.Nag-igting ang labi niya, halos alukin kay Sabrina na sumakay sa kotse gaya nang nakaugalian.Muntik na nya rin tawagin itong 'Madam Ford', ngunit habang pi

Nakasulat sa postcard, “Mr Ford, binigyan mo ako ng napakaraming magagandang damit. Hindi ako nagsusuot ng gayong magagandang damit sa buong buhay ko. Binigyan mo rin ako ng isang napakamahal na laptop, hindi ko talaga alam kung paano magpapasalamat.May nais akong ibigay sa iyo, ngunit mahirap akong tao.Kahit na may pera ako, hindi ko talaga alam kung ano ang gusto mo. Ang iyong mga damit lamang ay maaaring nagkakahalaga ng daan-daang libo, higit sa isang taon ng aking suweldo. Kaya, payagan akong bigyan ka lang ng isang bagay na mura at kawili-wili.Sa pagtingin sa kulay at istilo ng mga filter na ito, naramdaman ko na ang mga ito ay akma sa isang lalaking tulad mo, may sapat na gulang at makapangyarihan.Hindi ko alam kung magugustuhan mo ito.Kung hindi man, tandaan na sabihin mo sa akin. Kukuha ako ng bago.Ang mga filter ng sigarilyo ay hindi mamahalin.Gayunpaman, gusto mo ang paninigarilyo, at kapag ginawa mo, madalas na hawakan mo ang usok sa iyong bibig bago dahan-dah

Si Sabrina ay nakalayo na sa puntong iyon.Nalulunod siya sa panunuya sa sarili.Kung nalaman niya, hindi sana siya nag-order ng mga filter. Humiling pa siya sa sinumang tumulong na bilhin ang mga ito para sa kanya. Mahirap siya, ngunit gumastos pa rin siya ng higit sa tatlong daang pera.Gayunpaman, bago pa man ito makarating, siya ay pinaalis na. Sa pag-iisip tungkol dito, naisip niya na siya ay isang biro. Sa ngayon, ang mga filter ay maaaring nasa kamay na ni Sebastian. Malamang nakatingin ito sa mga ito, ngumingiti ng malamig habang itinapon ang mga ito sa balkonahe.Ang mukha ni Sabrina ay namula sa naisip.Nais lang naman niyang pasalamatan ito para sa magagandang damit at laptop.Ngayon, naramdaman niya na siya ay sobrang nag-iisip ng mga bagay, sinusubukang magpakita ng damdamin sa isang tao na hindi naman naging interesado.Bumalik siya sa kanyang motel na puno ng iniisip. Nahiga na suot pa ang kanyang mga damit, hindi siya makatulog.Bahagi ng dahilan ay ang mga filt