Biglang napatahimik ang kanyang asawa. Tumalikod siya at umalis ng mabilis.Nakinig si Mark sa paliwanag ng doktor sa ospital at unti-unting dumilim ang itsura niya.Malungkot ang itsura ng doktor. "Matanda na siya at masama rin ang panahon. Dapat ay inaalagaan siya ng mabuti. Dapat binigyan siya ng pansin noong tuloy-tuloy ang kanyang lagnat. Paano ito nag-develop ang acute pneumonia? Hindi ko talaga maintindihan kung ano ang ginagawa ng mga nag-aalaga sa kanya. Wala nang malay ang matandang babae nang dinala siya dito. Hindi ito mangyayari kung ang lagnat niya ay nawala na sa loob ng tatlong araw. Hindi ba napansin ng pamilya ang lagnat niya nitong mga nakaraang araw? Mabubuhay na lang siya gamit ang oxygen tank at gamot ngayon. Hindi pa humupa ang lagnat niya kaya kritikal pa siya ngayon. Hindi na rin siya bata at masasabi ko na ngayon na mas mabuting ihanda mo ang iyong sarili."Naging mga kamao ang kamay ni Mark. "Gawin mo ang iyong makakaya para maligtas ang kanyang buhay. Hin

Napansin ni Mark na kulang na siya sa oras at mahinahon niyang sinabi, “Huwag kang mag-alala, Lola. Ituon mo ang atensyon mo sa pagpapagaling. Dadalhin kita sa bagay at mananatili ka sa amin mula ngayon. Hindi mali ang pagpigil mo ng kanilang kasal kaya hindi mo kailangang makonsensya. Alam ni Ari ang kabutihan mo sa kanya. Umaasa din siya na gumaling ka."Bigla na lang bumilis ang paghinga ng matandang babae. Hindi na siya makapagsalita. Mabilis na tumakbo palabas si Mark para tawagan ang doktor, “Bumibilis ang paghinga niya, kailangan ko ng doktor dito!”Nagmadaling pumasok ang doktor sa Intensive Care Unit. Sa puntong iyon, naging malumanay ang paghinga ng matandang babae, ngunit hindi pa rin ito maayos. Sinubukan ng doktor na kausapin ang matandang babae, "Naririnig mo ba ako?"Agad naman na tumango ang matandang babae at dahil doon ay nakahinga ng maluwag ang doktor, "Kailangan mong manatiling kalmado at doon ka gagaling."“Magiging… mahirap na para sa akin na gumaling ulit...

Kadalasan ay maaga siyang umuuwi. Ngunit ngayon ay ayaw na niyang umuwi. Hindi niya alam kung paano haharapin si Arianne. Natatakot siya na baka masabi niya ang totoo. Binabalot ang kanyang isipan sa mga salitang sinabi ng matandang babae sa Intensive Care Unit. Inilabas ni Mark ang kanyang cellphone at tinawagan si Henry, “Henry, dalhin mo si Zoey Wynn at ang kanyang asawa sa opisina, ngayon din.”Dumating sila makalipas ang kalahating oras. Nakita ni Zoey ang itsura ni Mark at alam niyang may mali. Sa kabilang banda, ang kanyang mangmang na asawa ay humahanga sa itsura ng Tremont Tower.Nataranta si Zoey. "Mark... Bakit mo kami pinatawag dito?"Ngumiti na lamang si Mark, "Alam mo ba kung paano nagkasakit si Lola?"Nanigas ang katawan ng asawa ni Zoey at pagkatapos ay kinuskos ang kanyang ilong nang may pagkakasala. Wala namang alam si Zoey dito, "Normal lang na magkasakit ang isang tao sa panahon na kgo. Naging busy lang ako kamakailan at hindi binanggit ng nanay ko nilalagnat si

Ayaw ni Zoey na humingi pa ng kabayaran. Matapos ang lahat ng ginawa ng kanyang asawa, wala siyang lakas ng loob na humingi ng kahit isang sentimo. “Wala akong gusto. Hindi ko kayang harapin ang aking ina. Mangyaring pangalagaan ang mga kaayusan sa libing. Aalis ako sa capital bukas."Ang kanyang asawa, gayunpaman, ay hindi masaya. “Idiot ka ba? Pwede kang tumanggi kung gusto mo, pero gusto ko ng pera! Iyan ang iyong ina. Twenty years akong tumulong sa pag-aalaga sa kanya!"Nanlilisik ang mga mata ni Mark sa inis. “Kayo ba ang nagbibigay ng suporta para kay Lola, o siya? Wala ako sa mood makipag-debate sayo. Dapat alam mong mabuti ang iyong ginawa. Sinabi sa akin ni lola ang lahat bago siya namatay. Ang mga krimeng nagawa mo ay nasa ilalim ng kategorya ng pang-aabuso sa matatanda; pwede kitang idemanda! Umalis ka, maliban kung gusto mong makulong!"Ang asawa ni Zoey ay mukhang hindi nababagabag. “Patay na siya. Sino ang magsasabi kung totoo ang sinasabi mo? May proof ka ba? Ano, sa

Maagang nakabalik ng kalahating oras si Tiffany mula sa trabaho. Para makabawi sa pagpapabaya kay Jackson, nagdesisyon siyang pumunta sa kusina at maghanda ng hapunan. Inamin niya na hindi siya masyadong magaling sa pagluluto, ngunit ang mahalaga ay may pagmamahal ang ginagawa niya.Nalaman agad ni Jackson na umalis sa trabaho nang mas maaga kaysa sa karaniwan si Tiffany, kaya naisip niya ang kanyang kamakailang mga sikretong aktibidad at tahimik niya itong sinundan pabalik sa White Water Villa. Nang makauwi siya, narinig niya ang malakas na ingay mula sa kusina kaya't pumasok siya kung saan nanggaling ang tunog. Hindi nakakagulat dahil napakagulo ng kusina.Ipinakita ni Tiffany ang kanyang ngipin nang ngumiti siya. "Ah, para sa hapunan dapat itong niluluto ko..."Bumuntong-hininga si Jackson nang makita niya ang pangyayari, “Okay lang Tiffie, ako na ang bahala dito. Kailangan kong bumalik sa kumpanya para mag-overtime sa trabaho pagkatapos ng hapunan. Baka umabot na ng umaga kap

Isang makahulugang tawa ang pinakawalan ni Grant. “Naku, Tiffie, naisip mo na ba na baka hindi mo ako maintindihan? Ang tatay mo, nanay, at ako ay matandang magkaibigan. Ano ba, nakilala ko lang ang nanay mo noong isang araw, at pagkatapos ay nag-usap at nag-usap tayo, at eto tayo. Ano kaya ang motibo ko? Hindi ako strapped para sa cash. Kaya, maaari mo bang iligtas sa akin ang mga pangit na paghampas ng dila? Ako pa rin ang Tito Grant mo, alam mo ba.”Wala sa mood si Tiffany para sa isang Oscar performance, kaya dumiretso siya sa punto. “Nag-hire ako ng mga tao para imbestigahan ang background mo, 'Uncle', so how about you spare me this unconvincing act? Impiyerno, taya ko na ang sasakyan na iyong minamaneho ay hindi sa iyo. Ang mga utang mo ay kakila-kilabot, mister. Gusto mo lang mag-ipit ng pera kay Nanay para takpan ang iyong a**. Pagkatapos ng lahat, sa lalong madaling panahon, ikaw ay masisira, wala kang anumang bagay sa iyong pangalan."Nawala ang ngiti sa mukha ni Grant. “Yo

Mula sa kanyang pagkakaupo sa sopa, ang mga mata ni Jackson ay dalawang haligi ng yelo na nakapako kay Tiffany. “Nasaan ka na? Sino sa mundong ito ang may kapangyarihang utusan si Tiffany Lane palabas ng bahay sa pamamagitan lamang ng isang tawag sa telepono?"Naghimagsik ang kanyang dila sa pag-iisip na isalaysay ang nakakahiyang hindi pagkakasundo. “E, wala namang tao. Maliit na bagay na kaya kong hawakan ng mag-isa, walang problema. Huwag kang mag-alala tungkol sa akin; magpahinga ka kaagad.”Nababalot ng pangamba ang kanyang mga mata. “Niloloko ba ako?”“Holy sh*t, whataaaaat?!” Nanlaki ang mata ni Tiffany. “H-Wag kang mag-suggest ng mga kalokohang bagay — na para bang ganoon akong klaseng tao! Tingnan mo, hindi ito isang bagay na komportable akong sabihin sa iyo ngayon, okay? Pero pangako, sasabihin ko sa iyo ang lahat kapag naayos na!”Masyadong naiinip si Jackson. “Kung walang itatago, wala kang balak na i-browse ako saglit sa phone mo, di ba? Hindi tulad ng hindi mo pa na

Tawag ni Lilian pagkatapos humiga si Jackson sa kama.Bago pa man niya ito sagutin, nahuhulaan na ni Tiffany ang layunin ng tawag na ito. Huminga siya ng malalim, tinanggap niya ito at dumiretso sa paghabol, “Ano? Inireklamo ka ni Grant tungkol dito?"Halos sumisigaw si Lilian mula sa kabilang linya, “Ano ba, Tiffany Lane?! Ngayon ay nagawa mo na; tumawid ka sa mapahamak na linya nang maglakas-loob kang imaneho ang iyong sasakyan papunta sa kay Uncle Grant! Wala ka bang kahihiyan, walang kontrol? Sabi mo nag-aalala ka na nandito siya para kunin ang pera ko, pero ngayon, wala akong choice kundi ibenta ang bahay na ito para lang mabayaran ang pinsalang ginawa mo! Magandang trabaho, aking bayani! Pinilit mo ako sa ganito, naririnig mo ba ako? Binabalaan kita sa huling pagkakataon: huwag na huwag mo nang isawsaw ang iyong mga daliri sa aking mga gawain, kung hindi, itatanggi kita!”Pinutol kaagad ni Lilian ang pag-uusap pagkatapos na isigaw ang kanyang mga baga, naiwan si Tiffany na nag

Kinagat ni Tiffany ang kanyang mga ngipin bago ipinilit ang mga salitang lumabas sa kanyang bibig, “Ako ang magbabayad, okay? Hihingi ako ng halaga kay Jackson at babayaran ko siya. Masaya ka ngayon? Ngunit! Para maiwasan ang anumang katangahang mangyari, gusto kong ilipat mo sa akin ang pagmamay-ari ng bahay na ito! Walang masama sa iyo kung gagawin mo iyon-ang bahay na ito ay sinadya upang maging iyong tirahan, kaya may karapatan kang manirahan dito, ngunit walang karapatang ibenta ito!“At saka, binili namin ang bahay na ito sa perang nakuha namin sa pagbebenta ng lupa ng lolo ko. It belongs to the Lanes,” pagtatapos ni Tiffany. "Wala kang karapatang kunin ito."Sa kabutihang palad, may bahagi ng Lilian na ayaw ding humiwalay sa bahay, kaya't ang pagdinig ni Tiffany na nag-aalok ng isa pang solusyon ay lumambot sa kanyang paninindigan. “Well, well, at least naiintindihan mo na ito ang kasalanan mo in the first place. Mabuti sa iyo; ngayon pumunta ka at kunin ang pera para ibalik s

Inabot siya ng kalahating minuto bago siya nakabalik sa kanyang katinuan. Sa hindi makapaniwalang sinabi niya, “Tinulungan ba ako ni Mr. Smith na tanggalin si Grant Jackson?” Iyon ay walang katotohanan. Hindi niya kilala itong Mr. Smith mula kay Adam. Hindi lamang siya binigyan niya ng isang bote ng alak sa bar, ngunit isinasangkot niya ang kanyang sarili sa kanyang mga personal na gawain. Paano niya nalaman ang tungkol dito? Pakiramdam niya ay may binabantayan siya...Hindi ito itinanggi ng binata. “Ito ang name card ni Mr. Smith.”Tinanggap niya ang name card. “Paki-thank you sa kanya para sa akin, at... Bakit niya ako tinulungan? Hindi yata tayo magkakilala.”Ngumiti lang ang lalaki, sumakay sa kanyang sasakyan, at umalis.Nakita niyang kakaiba ito. Napatitig siya sa namecard, nalilito. Alejandro Smith, Executive President ng Smith Enterprises. Hindi pa niya narinig ang tungkol sa kanya noon. Gayunpaman, ang pinakamahalagang bagay sa kamay ay upang aliwin si Lillian. Hindi agad