Si Mark Tremont ay nag-aayos ng isang kontrata sa isang business partner sa telepono nang siya ay nabalisa ng mag-ring ang kanyang cellphone. Sa inis, pinatay niya ang kanyang cellphone nang hindi tumitingin sa screen. Pagkatapos mapirmahan ang kontrata at makabalik siya sa hotel ay muling binuksan niya ang kanyang cell phone. Naging seryoso ang kanyang ekspresyon nang mapagtanto niyang ang hindi niya nasagot ang tawag ay mula kay Arianne. Kadalasan ay hindi siya ang unang tumawag sa kanya. Kaya tumawag din siya. Matapos ang isang mahabang busy tone ng dial, isang malamig na robotic na boses na babae ang dumaan. “Sorry, the number you dialed cannot be reached at this moment. Please try again later." Nag-redial si Mark sa Tremont Estate, at ang tawag ay sinagot ni Mary. Sa sandaling naka konekta ang tawag at tinanong niya, "Nasaan si Arianne?" Sumulyap si Mary sa taas at ipinaliwanag, "Hindi maganda ang pakiramdam ni Madam. Ang ilaw sa kanyang kwarto ay nakabukas buong gabi

Nanlumo si Aery. Kaya't nang makita niya si Helen na tumatayo para kay Arianne, sumabog na ang kanyang galit . "Nung kailan sinampal dahil sa kanya at pinagbawalan mo akong pagalitan siya. Upang ilagay ito nang masakit, siya ay isang piraso lamang ng basurahan na itinapon mo. Hindi siya mo masasabi na anak mo siya. Bakit mo siya pinoprotektahan ng sobra? Dahil ba sa pagkakasala mo? Hindi mo natupad ang responsibilidad mo bilang isang ina sa kanya dati, kaya bakit ka nagkukunwari pa" Lumubog ang ekspresyon sa mukha Helen. "Aery Kinsey, kung maririnig ko ulit na nagsasalita ka ng ganyan, hindi na kita ituturing na anak!" Hindi ito ang unang pagkakataon na nag-away sila tungkol kay Arianne. Hindi mapigilan ni Aery na makipagtalo sa kanyang ina. "Mabuti, hindi mo na ako anak. Siya na ang anak mo! Masaya ka na ba?" Tumalikod si Helen at umalis na may galit sa kanyang puso, ikinulong niya si Aery sa kanyang kwarto. "Manatili ka sa kwarto na ito hanggang sa huminahon ka. 'Wag kang mag

Makalipas ang kalahating oras, sa wakas ay lumitaw si Mark kasama si Mr. Yates at ang sekretarya ni Mr. Yates ay nakasunod, kasama si Brian. Tumayo si Arianne sa harap ng sasakyan at hindi lumapit sa kanila. Naghintay siya hanggang mag-isa sina Mark at Brian bago lumapit. Nagulat si Mark nang makita siya. "Gaano ka na katagal dito?" tanong niya sa tila kaswal na tono. Inilagay niya sa kanyang mga kamay sa kanyang mga bulsa, na naging pula mula sa lamig. “Kararating ko lang dito. Naglalakad na ako palapit nung palabas kayo." Namula ang pisngi niya mula sa butas ng malamig na hangin. Hindi bulag si Mark. Hindi siya naniwala sa isang salitang sinabi niya. "Pumasok ka sa kotse. Pupunta muna tayo sa hotel."Ang unang ginawa ni Mark sa kanyang pagbalik sa hotel ay naligo. Sinamantala ni Arianne ang kanyang mga gawi sa paglilinis upang mag-isip ng pinakamahusay na paraan upang kausapin si Mark tungkol sa bumabagabag sa isip niya. Bumukas ang pinto ng banyo bago siya makabuo ng an

Ano ang ibig niyang sabihin sa "Alam ko kung ang gagawin ko"? Si Arianne ay may isang palusot na hinala na siya ay "nagpapasimula ng kanyang makina", ngunit ang mahigpit na tingin ni Mark sa kanyang mukha ay nagsasabi sa kanya na hindi iyon ang kaso... Bilang resulta, nagsisimula siyang maghinala na may isang bagay na mali sa kanyang isipan. Nakatulog kaagad si Mark pagkakahiga niya; siguro dahil sa sobrang pagod.Maingat na humiga si Arianne sa tabi ng kama pagkatapos niyang maligo. Hindi siya makatulog ngunit takot na takot siyang gumalaw. Hindi talaga nakayanan ang pakiramdam na iyon. Biglang tumunog ang cellphone ni Mark. Tulad ng nangyari, naiwan ito sa bedside cabinet sa tabi niya. Bumangon siya at tumingin. Ang nakailaw na screen ng cellphone ay nagpakita ng isang mensahe: ‘Mark, darling, natutulog ka na ba? Nagkamali ako, namimiss kita. Maaari ka bang pumunta…' Ang susunod na bahagi ng mensahe ay hindi ipinakita, ngunit nahuhulaan niya kung ano ang nilalaman nito — Gusto

Agad na nanigas ang katawan ni Arianne. Ang mga ganitong uri ng bagay ang kinatatakutan niya. "Kaya kong matulog. Sadyang nasosobrahan lang ako ng tulog sa umaga. Matulog ka na, hindi na kita guguluhin..." Hindi sumagot si Mark, at ang kanyang kamay ay hindi na nagpatuloy. Huminga si Arianne ng maluwag at walang imik na tinitigan ang madilim na kisame. Hindi niya namalayan, ang mga mata ni Mark ay bukas pa din at ang kanyang titig ay matino at kalmado, hindi katulad kanina nang magising siya... Kinabukasan ng umaga. Nagising si Arianne mula sa isang bangungot at basa siya ng pawis. Ang heater ng kwarto ay masyadong mainit, at hindi siya sanay dito. Tumayo siya at binabaan ang heater. Ang kalangitan ay liliwanag pa lamang sa labas, ngunit si Mark ay natutulog pa rin...Naupo siya sa sofa sa tapat ng silid mula sa kama, in-unlock ang kanyang cellphone, at binasa ang balita. Ang pabrika ng pamilya ni Tiffany ay gumuho kagabi. Ang balita ay binaha ng mga ulat tungkol sa bankruptcy n

Si Mark ay nagkaroon ng maluwag na oras pagsapit ng hapon, kaya't hindi siya lumabas, ngunit umupo sa sofa at nagtrabaho sa kanyang laptop. Walang tigil na humikab si Arianne. Hindi niya mapigilang subukang maghanap ng isang paksang mapag-uusapan nila para manatili siyang gising. Sa kalaunan, napunta siya sa isyu na dati nang pinag-usapan ni Charles. "Mayroon ka ba talagang nakababatang kapatid?" Naninigas ang kamay ni Mark. Naging malungkot ang kanyang ekspresyon. "Sa palagay mo posible iyon? Kung totoo iyan, sana ay kumakatok siya sa pintuan para sa bahagi ng kayamanan ng pamilya noong una pa lang." Napagtanto ni Arianne na hindi niya dapat nabanggit ang paksang iyon, kaya ngayon ay takot na takot siyang magsalita pa. Unti-unting nawala ang antok niya nang biglang nakatanggap siya ng mensahe ang kanyang telepono: 'Nasa Jolague City ako.' Ang Jolague City ang lungsod na kasalukuyang binibisita nila ni Mark. Sino ang nagpadala ng mensahe? Paano nila nalaman na nandito siya?Tu

"Medyo mabait siya sa akin. Kahit papano, walang nakakakita ng mga pagkakamali nila." Ibinaba ni Arianne ang kanyang tingin sa kanyang mga daliri nang sinabi niya iyon. "Totoo... Iniisip ng lahat na siya ay mabait, pero inaasahan kong naging mabait siya sayo." Ang hindi maipaliwanag na kalungkutan sa mga salita ni Will ay naisip ni Arianne. Nararamdaman niya ang kabigatan ng paksang ito at kailangan lang niyang baguhin ang pinaguusapan nila. "Alam mo na ba kung anong nangyari sa pamilya ni Tiffie? Wala na akong magagawa…"Tumango si Will. "Oo, alam ko. Wala rin akong magawa. Napakalaki ng utang nila. Ang lahat ng mga pag-aari ng kanilang pamilya ay kukunin na sa loob ng kalahating buwan para bayaran ang utang. Kung hindi isasama ang mga utang nila sa bangko at iba pang mga bagay, ang natitirang utang na lamang ay... kung ano ang utang nila kay Mark Tremont. Tansya ko ay mayroon pa ring hindi bababa sa one million dollars na halaga ng utang ang hindi pa nila mababayaran. Ang lahat

Ang intensyon sa likod ng kanyang mga panunukso na salita ay halata. Isang naiiritang itsura ang lumitaw sa mga mata ni Mark. Tumayo siya at naglakad papunta sa bintana. "Pwede ka nang umalis ngayon." Nagulat si Aery ngunit ayaw nitong sumuko. "Ano? Mark dear... Nagmadali akong pumunta dito kagabi at ngayon lang kita nakita. Aba, bakit mo ako pinapaalis agad?" "Huwag mong ipapaulit sa akin ang sinabi ko." Hindi siya tumingin sa babaeng nasa kama. Ang pagkairita sa kanyang mga mata ay unti-unting naging galit. Walang nagawa si Aery kundi bumangon at umalis.Isang libong beses na nagmura si Aery sa kanyang sarili nang maisip ang text message na natanggap ni Mark. Bagaman hindi niya alam ang nilalaman ng mensahe, malinaw na halata na ito ang pangunahing sanhi kung bakit hindi natuloy ang plano niya. Sinong tanga ang sumira sa kanyang dakilang sandali ?! Kinabukasan ng tanghali, inimbitahan ni Mark si Charles Moran na maglunch sa parehong restaurant na kanilang pinag-kainan dati

Ang miyembro ng pamilya ng pasyente ay nag-abot ng isang luma at maruming termos na tanging diyos lang ang nakakaalam kung gaano katagal nila ito ginamit. "Ito, pwede mo na itong kunin." Si Tiffany, na naiinis, ay hindi ito tinanggap. "May sarili ka palang termos, hindi mo ba ito ma-puno ng sarili mo? Ang bobo mo ba?" Nang marinig ng iba pang mga miyembro ng pamilya ng pasyente ang pang-insulto ni Tiffany, lahat sila ay agad na tumayo. “Sinong tinatawag mong tanga ?! Ito ay isang termos lamang. Ano naman kung nasira namin ito? Papalitan lang namin ito para sayo. Bakit ka ngumangawa tungkol dito?!" Ang buong buhay ni Lillian Lane ay kasama ang kanyang mayamang asawa, hindi siya kailanman nakatagpo ng mga tao tulad nila. Mabilis siyang naglakad at tinulak si Tiffany sa likuran niya. "Okay lang, Tiffie. Bumili na lang tayo ng bago. 'Wag kang maingay at istorbohin ang pahinga ng tatay mo."Tiningnan ng masama ni Tiffany ang iba pang pamilya, pagkatapos ay sumugod at hinampas ang p

Pilit na ngumiti si Jackson West. "Hindi, kilala ko ang kanyang anak na babae." Agad na naramdaman ng nurse na tila ang kanyang hinaharap na asawa ay inagaw ng iba. Ang kanyang tono ng pananalita ay isang pahiwatig ng pagkabigo na hindi niya maitago. "Uh... sige, aayusin ko na iyan para sa iyo." Sa Tremont Estate, tinipon ni Arianne ang lahat ng pera na mayroon siya at inilagay sa Internet ang kanyang mga painting. Sa kasamaang palad, hindi agad siya kikita sa pagbebenta ng mga painting, kaya't bigla siyang nagsisi na siya ay mabilis na nagbitiw sa pwesto noon. Hindi niya inaasahan na ang ganoong kasawian ay magaganap sa pamilyang Lane. Nang walang matatag na kita, mahirap para sa kanya na magbigay ng kaunting kontribusyon.Inilipat muna niya ang anumang pera na meron siya kay Tiffany. Sa takot na tanggihan ni Tiffany ang kanyang mabuting kalooban, nagpadala pa siya ng paalala sa kanya - ‘Paaayos nating malalampasan ang pagsubok na ito. Hindi ka nag-iisa dito, nandito pa rin