เพล้ง!

ไม่นานเสียงแตกของขวดไวน์ครั้งสุดท้ายก็ดังขึ้น ในตอนนั้นทุกคนเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้อย่างชัดเจน

พวกเขาเห็นฮาร์วีย์หยิบกระดาษทิชชู่ออกมาเช็ดนิ้วของตัวเอง

คนของลูคนอนอยู่บนพื้น

บางคนดูยับเยินและฟกช้ำ

บางคนชักเกร็งไปทั้งตัว

และเห็นได้ชัดว่าไม่มีใครลุกขึ้นยืนได้ไหวอีก

“อ๊าก อ๊ากกก…” เดมีและคนที่เหลือได้ยินเสียงคำรามด้วยความเจ็บปวดของพวกเขาอย่างชัดเจน เพราะเขาอยากจะกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แต่เพราะเขาไม่อาจทำเช่นนั้นได้

โรนัลด์และผู้บริหารระดับสูงซ่อนตัวอยู่ด้านหลังสุด หางตาของพวกเขากระตุก ใบหน้าของพวกเขาก็ดูเหลือเชื่อ

ในความคิดของพวกเขา คนที่น่าจะสะบักสะบอม ฟกช้ำและนอนอยู่บนพื้นในเวลานี้ควรเป็นฮาร์วีย์ ไม่ใช่ลูกน้องของลูค

ไคท์ถอนหายใจโล่งอก แม้ว่าเธอจะรู้ว่าฮาร์วีย์แข็งแกร่ง แต่เธอก็ยังอดกังวลไม่ได้

ใบหน้าของลูคซีดและมืดหม่น ใบหน้าของเขาเปลี่ยนสีไปเรื่อย ๆ คล้ายกับโชว์เปลี่ยนหน้ากาก มันน่าเกลียดสุดจะพรรณนา

หลังจากที่ฮาร์วีย์ทำความสะอาดนิ้วของตัวเองเสร็จ เขาก็เดินเข้าไปใกล้ลูค

ลูคถอยหลังไปหนึ่งก้าว สีหน้าของเขาดูแย่มาก เขาพูดอย่างหนักแน่นว่า “ยอร์ก แกต้องการอะไร”

“มาท