จัสติน วอล์คเกอร์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากที่เห็นฮาร์วีย์ ยอร์กพยักหน้า แล้วพูดเบา ๆ ว่า “ฮาร์วีย์ ถึงเงื่อนไขจะยังไม่บรรลุทั้งหมด แต่ผมก็ได้แสดงความจริงใจให้คุณเห็นแล้ว

“ผมหวังว่าคุณจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อรักษาแองเจลินา จอห์น

“ได้โปรดอย่าบอกผมเลยว่าคุณจะรอจนถึงพรุ่งนี้ ถึงตอนนั้นเธออาจจะเปื่อยเป็นผักไปตลอดชีวิตแล้วก็ได้”

ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ

“ไม่เลวแฮะ อย่างน้อยผมก็เห็นแล้วว่าคุณจริงใจ"

“ไม่ต้องห่วง ผมรักษาคำพูดของผมเสมอ”

เขาส่งสัญญาณให้คนอื่นออกจากห้องไปชั่วคราวและเดินไปหาแองเจลิน่า

ฮาร์วีย์หยิบมีดผ่าตัดออกมาในขณะที่มองไปที่แองเจลิน่าซึ่งแข็งทื่อราวกับก้อนหิน จากนั้นเขาก็กรีดเข้าที่ข้อมือของเธอ

กระแสเลือดที่เต็มไปด้วยความเย็นไหลออกมาและทำให้ห้องผู้ป่วยเย็นลงเล็กน้อย

นอกจากนั้นแองเจลิน่ายังค่อย ๆ คลายตัวลงเรื่อย ๆ

ฮาร์วีย์เคาะหัวเธอเบา ๆ หลังจากนั้นไม่นานเธอก็หลับไป

ไม่กี่นาทีต่อมาฮาร์วีย์ก็เดินออกจากห้องผู้ป่วยไปอย่างเฉยเมย

จัสตินรีบวิ่งไปหาฮาร์วีย์ทันทีเธอเห็นเขาแล้วกระซิบว่า “คุณยอร์ก อาการของเธอเป็นอย่างไรบ้าง?”

ฮาร์วีย์ตอบด้วยความใจเย็นว่า “ผมรักษาอาการป่วยของเ