ประตูบานสวยถูกถีบจนล้มลง กลิ่นดินปืนอบอวลในอากาศ

หลังจากนั้นไม่นาน ชายในชุดสูทหลายคนก็กรูกันเข้ามา

เลอบรอนเดินเข้ามาพร้อมถือปืนพกสีเงินของเขา

เขาอยู่ในชุดทักซิโด้กับหมวกทรงสูงเหมือนเคย รูปร่างหน้าตาดูสุขุมและดูเป็นสุภาพบุรุษ

ภาพที่เห็นทำให้ไคท์หวาดกลัวขึ้นมาในทันที

“เลอบรอน?!”

ถึงกระนั้นฮาร์วีย์ก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างใจเย็นและดึงไคท์ให้ไปหลบอยู่ที่ด้านหลังของเขา

ดวงตาของเบรนแนนเริ่มกระตุกอย่างฉับพลัน เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเลอบรอนจะโผล่หัวมาทันทีที่เขาเอ่ยชื่อ

เลอบรอนพินิจมองฮาร์วีย์ด้วยความสนใจ เขาเชื่องช้า

ฮาร์วีย์ทักทายเขาอย่างเป็นกันเอง “เลอบรอน ไม่คิดว่าจะได้เจอกันเร็วขนาดนี้”

“ผมไม่สนใจว่าทำไมคุณถึงมาที่นี่ แต่คุณจะต้องชดใช้ค่าเสียหายที่เกิดขึ้น”

เลอบรอนตอบอย่างเฉยเมยว่า “ตามวิถีของฉัน ฉันพร้อมที่จะยิงนายให้ตายในทันทีที่นายก้าวออกไป

“น่าเสียดายที่เจ้าชายฌองรอไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เขาต้องการให้นายตายภายในคืนนี้

“อีกอย่างเขายังขอให้ฉันส่งคุณหนูวอล์คเกอร์ไปที่พาราเมาท์อีกด้วย

“ถ้านายอยากตายอย่างสงบนะฮาร์วีย์ ฉันแนะนำว่าอย่าขัดขืน

“ไม่อย่างนั้น นายจะต้องจบชีวิตลงอย่างน่าอนาถ”