คำพูดของฮาร์วีย์นั้นเรียบง่ายและตรงไปตรงมาเขาไม่ได้สนใจเบรนแนนเสียยิ่งกว่าลีโอนาร์ด เบรย์ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีของมอร์ดู“เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ?”เบรนแนนซึ่งนั่งไขว่ห้างแข็งทื่อบนโซฟารอให้ฮาร์วีย์คุกเข่าตัว เขาสงสัยว่าตัวเองได้ยินผิดไปหรือเปล่านายน้อยผู้มั่งคั่งจำนวนนับไม่ถ้วนมักจะคร่ำครวญและร่ำร้องเพื่อให้ได้การยอมรับจากเขา แม้ว่าเบรนแนนจะไม่เคยสนใจคนพวกนั้นเลยก็ตามแต่นี่ เขาหยิบยื่นโอกาสให้กับเด็กคนนี้เพราะเห็นแก่รุ่นน้อง แต่เด็กคนนี้กลับปฏิเสธข้อเสนอของเขาในทันที?เบรนแนนคิดอย่างหนักว่าเขาคงได้ยินผิดไป“ผมก็พูดชัดแล้วนี่ คุณไม่คู่ควร“แม้แต่เจ้านายของคุณก็ไม่มีสิทธิ์นั้นด้วยซ้ำ“สำหรับลูคัส จัสติน หรือชายที่ชื่อเลอบรอนคนนั้น“ผมจัดการเองได้“คุณไม่จำเป็นต้องห่วง”ฮาร์วีย์พูดทุกคำอย่างชัดเจนยิ่งได้ยินเขาพูดอย่างนั้น ไคท์ยิ่งกังวลมากขึ้น“ฮาร์วีย์ ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาอวดดีนะ!“ฉันรู้ว่าคุณแข็งแกร่งและมีความสามารถ“แต่คนอย่างเลอบรอนที่มือเปื้อนเลือดเต็มไปหมด จะไม่มีทางหยุดจนกว่าภารกิจของเขาจะลุล่วง”“ฉันทำทุกอย่างก็เพื่อคุณ!”เป็นธรรมดาที่เธอทำสิ่งเหล่านี้เพราะเห็นแก
ประตูบานสวยถูกถีบจนล้มลง กลิ่นดินปืนอบอวลในอากาศหลังจากนั้นไม่นาน ชายในชุดสูทหลายคนก็กรูกันเข้ามาเลอบรอนเดินเข้ามาพร้อมถือปืนพกสีเงินของเขาเขาอยู่ในชุดทักซิโด้กับหมวกทรงสูงเหมือนเคย รูปร่างหน้าตาดูสุขุมและดูเป็นสุภาพบุรุษภาพที่เห็นทำให้ไคท์หวาดกลัวขึ้นมาในทันที“เลอบรอน?!”ถึงกระนั้นฮาร์วีย์ก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างใจเย็นและดึงไคท์ให้ไปหลบอยู่ที่ด้านหลังของเขาดวงตาของเบรนแนนเริ่มกระตุกอย่างฉับพลัน เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเลอบรอนจะโผล่หัวมาทันทีที่เขาเอ่ยชื่อเลอบรอนพินิจมองฮาร์วีย์ด้วยความสนใจ เขาเชื่องช้าฮาร์วีย์ทักทายเขาอย่างเป็นกันเอง “เลอบรอน ไม่คิดว่าจะได้เจอกันเร็วขนาดนี้”“ผมไม่สนใจว่าทำไมคุณถึงมาที่นี่ แต่คุณจะต้องชดใช้ค่าเสียหายที่เกิดขึ้น”เลอบรอนตอบอย่างเฉยเมยว่า “ตามวิถีของฉัน ฉันพร้อมที่จะยิงนายให้ตายในทันทีที่นายก้าวออกไป“น่าเสียดายที่เจ้าชายฌองรอไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เขาต้องการให้นายตายภายในคืนนี้“อีกอย่างเขายังขอให้ฉันส่งคุณหนูวอล์คเกอร์ไปที่พาราเมาท์อีกด้วย“ถ้านายอยากตายอย่างสงบนะฮาร์วีย์ ฉันแนะนำว่าอย่าขัดขืน“ไม่อย่างนั้น นายจะต้องจบชีวิตลงอย่างน่าอนาถ”
ไคท์กังวลอย่างมากที่เบรนแนนปฏิเสธที่จะช่วยเหลือฮาร์วีย์จนใบหน้าของเธอถอดสีไปหมด“รุ่นพี่ หากรุ่นพี่ปกป้องฮาร์วีย์ ฉันจะ… ฉันจะยอม…”“ไคท์…”เบรนแนนมองไปที่ใบหน้าที่มีเสน่ห์และเรือนร่างอรชรของไคท์ แล้วถามว่า “เธอพูดจริงงั้นหรอ?”“ถ้าเป็นอย่างนั้น…เพราะเห็นแก่เธอ ฉันจะให้โอกาสเขาขอโทษครั้งสุดท้ายเดี๋ยวนี้”เบรนแนนชอบให้ฮาร์วีย์คุกเข่าต่อหน้าเขามากกว่าจะตายไปเฉย ๆเขาติดตามไคท์มาหลายปีแล้ว ความรักที่เกิดขึ้นในช่วงปีแรก ๆ ได้กลายเป็นความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของไคท์ไม่สนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เธอหวังให้ฮาร์วีย์มีชีวิตอยู่ต่อไปเท่านั้นเธอจ้องมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาวิงวอน“ฮาร์วีย์…“หยุดดื้อสักที!“ให้รุ่นพี่ช่วยคงสักครั้งเถอะ!“ถ้าคุณไม่ต้องการแบบนั้น ฉันจะตายไปพร้อมกับคุณด้วย!”ไคท์ก้าวออกไปข้างหน้าทันทีและยืนหยัดอยู่ข้างฮาร์วีย์เพื่อต่อสู้กับเลอบรอน แม้ว่าเบรนแนนจะคัดค้านก็ตามใบหน้าของเบรนแนนบิดเบี้ยวด้วยความไม่พอใจ เขาเห็นความจริงใจของไคท์ที่มีต่อฮาร์วีย์ยิ่งไคท์น่ารักกลับฮาร์วีย์มากเท่าไหร่ เบรนแนนก็ยิ่งอยากให้ฮาร์วีย์คุกเข่าต่อหน้าเขาและอยากจะดึงคว้าเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาม
"ถูกต้อง! ฮาร์วีย์เป็นศิษย์อย่างเป็นทางการของผม!“นั่นจึงทำให้เขากลายเป็นสาวกของอาจารย์ของผมไปโดยปริยายด้วย!“ผมรู้ว่าเป้าหมายของคุณสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด เลอบรอน แต่คุณก็ควรรู้ถึงความสามารถของอาจารย์ของผมด้วย“ผมหวังว่าคุณจะยังให้เกียรติอาจารย์ของผมบ้าง“แน่นอน ฮาร์วีย์ควรต้องชดใช้เรื่องที่เขาไม่เคารพคุณและเจ้าชายฌอง“เอาอย่างนี้ดีไหม? ผมจะให้เขาคุกเข่าอ้อนวอนต่อหน้าคุณ แล้วส่งวิดีโอไปให้เจ้าชายฌอง แล้วเราจะมีความสุขด้วยกันทุกฝ่าย!"มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?"เบรนแนนกระทืบเท้าไปข้างหน้า ทุกย่างก้าวเต็มไปด้วยพลัง ราวกับว่าเขาเป็นผู้ยื่นคำขาดในสถานการณ์นี้การแสดงพลังเล็กน้อยของเขาทำให้สมุนที่ติดอาวุธของเลอบรอนนึกอยากให้ตัวเองมีลูกที่เป็นเหมือนเบรนแนน‘เขาดุร้ายเหลือเกิน!’‘เขาพูดแบบนั้นกับเลอบรอนได้ยังไง?!’หลังจากนั้นไม่นาน ฮาร์วีย์กลับมาจากสวนหลังบ้านเบรนแนนหรี่ตามองฮาร์วีย์และเอ่ยปากอย่างหยิ่งผยอง “ฮาร์วีย์! ฉันจัดการทุกอย่างให้นายแล้ว!“คุกเข่าอ้อนวอนต่อหน้าเลอบรอนเดี๋ยวนี้ แล้วนายแล้วจะไม่ตาย!“ไม่ต้องขอบคุณฉันล่ะ ฉันแค่ทำตามหน้าที่เท่านั้น”ฮาร์วีย์เดินเข้ามาหาเบรนแนน ใ
เพี๊ยะ!เลอบรอนเริ่มหมดความอดทน เขาก้าวไปข้างหน้าและเหวี่ยงฝ่ามือไปด้วยความรำคาญ“อ้าก!”เบรนแนนที่สูงส่งและทรงพลังถูกส่งให้ปลิวออกไปด้วยการตบเพียงครั้งเดียวจากเลอบรอนเบรนแนนพยายามลุกขึ้น แต่เลอบรอนก็ไวกว่าและตบหน้าเบรนแนนอีกครั้งเพี๊ยะ!เบรนแนนถูกส่งให้ลอยออกไปอีกหน เมื่อเขาร่วงหล่นลงกับพื้น ปากของเขาก็มีเลือดไหลออกมาปะปนกับฟันอีกสองสามซี่หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความเศร้าโศกและความขุ่นเคือง เขากรีดร้องออกมา “เลอบรอน…!”ปัง!เลอบรอนยกปืนขึ้นและยิงไปที่เบรนแนน เขาขู่ฟ่ออย่างเย็นชา “ถ้ายังไม่เลิกเห่าล่ะก็ ฉันจะฆ่านาย!”เบรนแนนซึ่งใกล้จะระเบิดอารมณ์ถูกบังคับให้ต้องเงียบปากลงเบรนแนนรู้ว่าเลอบรอนจะทำในสิ่งที่เขาพูด ถ้าเบรนแนนยังเอาแต่พูดเรื่องไร้สาระ เลอบรอนจะทำให้เขากลายเป็นศพอย่างแน่นอน!“โลกที่เงียบและสงบ ช่างดีอะไรอย่างนี้“ใช่ไหมฮาร์วีย์?”เลอบรอนทำท่าทางส่งสัญญาณให้คนของเขาจับตัวไคท์ในขณะที่เขาหันไปมองฮาร์วีย์อย่างใจเย็นทั้งสองเคยต่อสู้กันมาก่อน เลอบรอนรู้ว่าฮาร์วีย์เป็นคู่ต่อสู้ที่หาตัวจับได้หลักการของเขาคือต่อสู้กับใครก็ได้ด้วยกำลังทั้งหมดที่มี และเขาจะประมาทฮาร์ว
เบรนแนนดูถูกคนที่เกาะชายกระโปรงผู้หญิงอย่างฮาร์วีย์เป็นที่สุดเมื่อเบรนแนนเห็นฮาร์วีย์กอดอกและถอยห่างราวกับว่าอีกฝ่ายจะดูการต่อสู้ เบรนแนนก็ยิ่งผิดหวังในตัวของฮาร์วีย์มากขึ้นไปอีกเขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมราเชลและไคท์ถึงได้หมายตาผู้ชายคนนี้!ให้พวกเธอมาเกาะติดกับเขาซะยังจะดีกว่า!หัวใจของเบรนแนนเต็มไปด้วยความริษยา ชื่นชม และเกลียดชัง ผสมปนเปอยู่ในเวลาเดียวกันเลอบรอนมองไปที่ราเชลแล้วถอนหายใจ“ไม่แปลกใจแล้ว ฉันเคยสงสัยว่าทำไม ไอ้บ้านนอกนี่ถึงกล้ายั่วยุเจ้าชายฌองไม่ยอมเลิก“บุกทำลายถิ่นของเจ้าชายฌอง“ขโมยผู้หญิงของเขา“ถึงกับทำการใหญ่อย่างการหาเรื่องจัสตินและแองเจลิน่า!“นายถูกราเชลสั่งมาตลอดเลยนี่เอง!”เลอบรอนรู้สึกราวกับว่าเขาเข้าใจทุกอย่างราเชลสนับสนุนฮาร์วีย์อย่างลับ ๆเธอแสร้งทำเป็นพิการเพื่อขึ้นสู่อำนาจ ทำให้สาขามอร์ดูแห่งหลงเหมินตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายมากขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ ราเชลได้จับมือกับไอเดน หากเขาอยู่ในอำนาจด้วย ทั้งสองคนจะสามารถรวมคนรุ่นใหม่ส่วนใหญ่ในสาขามอร์ดูแห่งหลงเหมินได้พูดได้เต็มปากว่าเธอสามารถเป็นหัวหน้าสาขาได้อย่างง่ายดาย หากจัสตินถูกกำจัดและการสนั
แกร๊ง แกร๊ง แกร๊ง!การเคลื่อนไหวของราเชลรวดเร็วราวกับสายฟ้าในการต่อสู้ระยะประชิด เลอบรอนก็ทำได้ดีเช่นกัน ปืนสองกระบอกที่เขาถืออยู่ถูกใช้เป็นอาวุธระยะใกล้เพื่อปัดป้องการโจมตีของราเชลเสียงของอาวุธที่ปะทะกันดังก้องไปทั่ว มีประกายไฟพุ่งออกมาเป็นครั้งคราว มันเป็นภาพที่น่าทึ่งจริง ๆพูดได้อย่างเต็มปากเลยว่าสองคนนี้เป็นนักสู้ที่ไม่ธรรมดา เป็นคนใหญ่คนโตที่เป็นที่รู้จักกันดีในมอร์ดู"ฆ่าพวกเขา!"การโจมตีของราเชลได้รับการพิสูจน์แล้วว่าไม่ได้ผล เธอเขย่าแขนเสื้อซ้าย ก่อนเผยให้เห็นใบมีดอีกอันที่ซ่อนอยู่ เธอกระโจนไปข้างหน้าใบมีดทั้งสองโจมตีเป็นหนึ่งเดียว มันเป็นภาพที่น่าสะพรึงกลัวอย่างแท้จริงเลอบรอนเดินหน้าต่อไป ก่อนเหนี่ยวไกปืนในระยะประชิดปัง ปัง ปัง!สีหน้าของราเชลเปลี่ยนไปอีกครั้ง เมื่อกระสุนกระแทกหลังเธอ แม้ว่าเธอจะป้องกันพวกมันแทบไม่ได้ แต่มันก็บีบบังคับให้เธอโยกตัวไปทางซ้ายและขวาขณะที่ฮาร์วีย์ดูการต่อสู้ของราเชล เขากอดอกอย่างเมินเฉย โดยไม่ได้กังวลว่าราเชลจะแพ้แม้แต่น้อยท่าทางที่ไม่ยี่หระของเขายิ่งทำให้เบรนแนนโกรธ'ไร้มโนธรรมสิ้นดี! เขาไม่สนใจผู้หญิงของตัวเองเลยสักนิด!'ปัง
คราวนี้ฮาร์วีย์เดินไปข้างหน้าอย่างมั่นคง เขาลดความเร็วลงเล็กน้อยเลอบรอนพยายามลุกขึ้นยืน ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด เขาตวาดอย่างโมโห “ฮาร์วีย์ ยอร์ก แก…!”เพี๊ยะ!เลอบรอนถูกส่งให้ลอยขึ้นไปเป็นครั้งที่สามในวันนั้น ศีรษะของเขากระแทกเข้ากับกำแพงอีกด้านในทันที และแรงกระแทกดังกล่าวทำให้เกิดรูบนผนัง ร่างกายของเขากระตุกด้วยความเจ็บปวดดวงตาของราเชลเป็นประกาย และเธอเริ่มพยักหน้าอย่าเอาเป็นเอาตาย“ฉันเข้าใจแล้ว คุณยอร์ก! ฉันเข้าใจแล้ว!”‘อะไร…’'อะไรกัน?!'เบรนแนนซึ่งนอนอยู่บนพื้นรู้สึกอึ้งเมื่อเห็นภาพอันน่าอัศจรรย์ตรงหน้า"ที่นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?!“ฮาร์วีย์เร็วขนาดนั้นได้ยังไง?!“เขาส่งเลอบรอนให้บินไปด้วยการตบเพียงครั้งเดียว?!“แถมเลอบรอนก็หลบไม่ได้แม้แต่ครั้งเดียวด้วย!”เบรนแนนอดไม่ได้ที่จะขยี้ตาด้วยความไม่เชื่อหากเลอบรอนถูกส่งให้ลอยออกไปเพียงครั้งเดียว ก็อาจพอมองว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องบังเอิญได้ แต่เมื่อเขาถูกส่งให้บินออกไปถึงสามครั้ง มันย่อมไม่ใช่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอนคนของเลอบรอนซึ่งนอนร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดอยู่บนพื้นก็ตกใจอย่างมากเช่นกันพวกเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าน