อีเลียสยักไหล่และตอบอย่างใจเย็น “ถ้าอย่างนั้นคุณอยากได้อะไรล่ะ”ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็นว่า “ผมไม่มักมากเท่าคุณหรอก ถ้าคุณแพ้ คุณจะต้องมาเป็นน้องชายคนเล็กของผมนับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป“ในฐานะพี่ใหญ่ของคุณ ผมจะเป็นคนตัดสินว่าคุณจะอยู่หรือตาย”อีเลียสมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาที่เล็กลงอยู่นานสองนาน จากนั้นเขาก็ตบมือเป็นสัญญาณให้พนักงานก้าวออกมาข้างหน้า“งั้นก็มาทำสัญญากัน”เลขาสาวสวยเดินก้าวออกมาด้านหน้า ใบหน้าของเธอซีดเผือดราวกับกระดาษ เธอเริ่มทำสัญญาโอนกรรมสิทธิ์ในทันทีสีหน้าของเธอเปลี่ยนไปอย่างสาหัสเมื่อเธอได้อ่านเงื่อนไขของสัญญา เธอไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เธอกำลังอ่านอยู่เจ้าชายพาเทล หนึ่งในหกเจ้าชายแห่งมอร์ดูกำลังทำการเดิมพันเช่นนี้กับชายบ้านนอกนี่ถึงอย่างนั้นผู้ใต้บังคับบัญชาเช่นเธอก็ไม่มีอำนาจอะไรจะไม่หยุดเรื่องนี้ได้หลังจากทำสัญญาลุล่วง อีเลียสก็ลงนามในสัญญาทันทีและประทับลายมือของเขาลงไปโดยไม่คิดจะอ่านเนื้อหาเขาโบกมือขวาส่งสัญญาไปยังฮาร์วีย์ฮาร์วีย์เขียนชื่อของตัวเองลงในสัญญาอย่างใจเย็นและโยนมันกลับไปให้เลขาคนเดิมเมื่อพิจารณาจากตัวตนของอีเลียสและฮาร์วีย์แล้ว พวกเขาจะปฏิบัติ
หลังจากเห็นกำปั้นทั้งสองตรงเข้ามาหาเขา ในที่สุดฮาร์วีย์ก็จริงจังขึ้นเล็กน้อย เขายังคงยืนนิ่งอยู่ แต่เขาสามารถหลบหลีกการเคลื่อนไหวของอีเลียสในระยะเผาขน ด้วยการโยกศีรษะไปซ้ายทีขวาทีท่าทางของอีเลียสดูคล้ายจะเป็นแบบแผนเดิม ๆ ตำแหน่งของกำปั้นของเขาล้วนไปในทิศทางเดียวกัน เมื่อเขาแสดงท่า ‘นั่งม้ามือเมฆ’ หมัดทั้งสองของเขาเปลี่ยนมุมอย่างฉับพลัน มันมุ่งเข้าหาขมับของฮาร์วีย์ในจังหวะที่เขาอยู่ใกล้แค่เอื้อมฮาร์วีย์ยังคงสงบนิ่ง เขาถอยหลังไปครึ่งก้าวและแทบจะไม่สามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีที่ร้ายแรงได้ตู้ม!เมื่ออีเลียสรู้ว่าตนถือไพ่เหนือกว่า เขาก็ไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัว หมัดทั้งสองของเขาพุ่งออกไปอีกครั้ง คราวนี้มันพุ่งไปที่หน้าอกของฮาร์วีย์การเคลื่อนไหวของเขานั้นไม่อาจหลบเลี่ยงได้ หากการโจมตีของเขาสัมผัสเข้ากับร่างกายของฮาร์วี่ กระดูกซี่โครงของฮาร์วีย์จะต้องหักอย่างแน่นอนฮาร์วีย์เคลื่อนไหว แต่เขาไม่ได้ออกท่าทาง เขากดที่ปลายกำปั้นของอีเลียสด้วยมือขวาก่อนจะเบี่ยงไปทางซ้ายแม้จะหลบการโจมตีจากอีเลียสได้ แต่ฮาร์วีย์ก็ไม่ได้ตอบโต้เลยแม้แต่น้อยในสายตาของผู้ชมโดยรอบ ต่างรู้สึกว่าฮาร์วีย์ไ
ปัง! อีเลียสกระทืบเท้าอย่างน่ากลัว เขายันร่างของตัวเองไปข้างหน้าด้วยความเร็วดุจสายฟ้าฟาดกระเบื้องหินอ่อนบนพื้นมีรอยแตกอยากเห็นได้ชัดจากการเคลื่อนไหวของเขาฮาร์วีย์หรี่ตาลงเล็กน้อยวินาทีต่อมา อีเลียสก็ปรากฏตัวต่อหน้าฮาร์วีย์ อีกฝ่ายงอมือขวาเป็นรูปกรงเล็บ แล้วเหวี่ยงมันไปที่ใบหน้าของฮาร์วีย์มันคือท่ากรงเล็บอินทรีริมฝีปากของฮาร์วีย์ปรากฏเป็นรอยยิ้มราบเรียบ เขาออกหมัดอย่างมั่นคงเพื่อตอบโต้การโจมตีของอีเลียสปัง ปัง ปัง!ในพริบตาร่างของพวกเขาก็เข้าประสานกัน ในวินาทีถัดมา ร่างของอีเลียสก็เซถลาและถูกส่งให้ลอยไปในทันที หลังจากที่เขาร่วงลงสู่พื้น เขาก็โซซัดโซเซ ก่อนจะสามารถยืนตัวตรงได้ในทางกลับกัน ฮาร์วีย์ยังคงยืนอย่างสงบนิ่งดังเดิม"คุณแพ้แล้ว จำไว้ว่าตอนนี้คุณเป็นน้องชายคนเล็กของผม”อีเลียสขมวดคิ้วเล็กน้อย เสี้ยววินาทีต่อมา สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างลนลานเขาไม่รู้ตัวเลยว่าที่หน้าท้องของเขามีรอยเท้าปรากฏอยู่หากฮาร์วีย์ออกแรงเตะมากกว่านี้อีกเล็กน้อย อีเลียสคงพิการไปอย่างสิ้นเชิงการแสดงออกของอีเลียสเปลี่ยนไปอย่างมากเมื่อเขาจ้องมองไปที่รอยเท้าดังกล่าว ใตอนที่สุดท้ายเขาจะถอน
ชายผมสลวยที่สวมสูทสีดำปรากฏตัวอยู่นอกประตูวิลล่าก่อนที่ฮาร์วีย์จะทันได้โต้ตอบ ไคท์ก็เปิดประตูต้อนรับชายคนนั้นให้เข้ามาข้างในแล้ว“รุ่นพี่ ในที่สุดรุ่นพี่ก็มาถึงที่นี่“ฉันกำลังรอรุ่นพี่อยู่เลย”ชายผมสลวยเดินเข้ามาในวิลล่าและพูดว่า “ท่านอาจารย์เล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้ฉันฟังหมดแล้ว“หลังจากรับสายของเธอวันนี้ เขาก็บอกให้ฉันมาปกป้องเธอ“ฉันไม่กวนใจเธอเรื่องนี้ แต่เธอควรฝึกฝนศิลปะการต่อสู้โบราณ“ถ้าเธอฝึกให้ดี อย่างน้อยเธอก็มีที่ยืนในมอร์ดู“พ่อของเธอก็คงไม่ปฏิบัติกับเธอแบบนั้นเช่นกัน“ท่านอาจารย์ขอให้ฉันมาปกป้องเธอเพราะเห็นแก่แม่ของเธอ“หลังจากเรื่องทั้งหมดจบลงแล้ว เธอต้องไปขอบคุณเขาให้มาก ๆ เขาซ่อนตัวจากโลกภายนอกมาหลายปีแล้ว”ชายคนนั้นสำรวจห้องโถงของวิลล่าด้วยสายตาตัดสิน ทันทีที่สายตาของเขาจับจ้องไปที่กล่องใส่อาหารบนโต๊ะ เขาก็แสดงความรังเกียจออกมาเล็กน้อยเมื่อเขาเห็นฮาร์วีย์ยืนอยู่ในห้องโถง แววตาของเขาก็มีแววเจตนาสังหาร เขาตระหนักได้เลยว่ารุ่นน้องที่เขาถวิลหามาตลอดกลับต้องมาอยู่กับผู้ชายคนนี้ตามลำพังเขาเก็บซ่อนเจตนาของตัวเอง แล้วแกล้งกะแอมออกมา“รุ่นน้อง ไม่ใช่ว่าฉันอยา
หลังจากฟังคำอธิบายของไคท์ ฮาร์วีย์ก็เข้าใจสถานการณ์เขาทิ้งไคท์ไว้ในวิลล่าและออกไปคนเดียวเพราะเขามัวแต่ยุ่งอยู่กับหลายเรื่องหลังจากผ่านความยากลำบากเช่นนี้ เมื่อผู้หญิงถูกทิ้งให้อยู่บ้านตามลำพัง เธอจะไม่มีความรู้สึกปลอดภัย ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่ไคท์จะต้องการให้ใครสักคนมาปกป้องเธอฮาร์วีย์ยิ้มและยื่นมือออกไป“รุ่นพี่เบรนแนนใช่ไหม? ผมเข้าใจคุณผิดไปนิดหน่อย”“ผมฮาร์วีย์ ยินดีที่ได้รู้จัก”“อืมมม”เบรนแนนยังคงแสดงสีหน้านิ่งเฉยในขณะที่เขาจับมือฮาร์วีย์อย่างไม่เต็มใจ ราวกับว่าเขาไม่ต้องการเข้าใกล้ฮาร์วีย์มากกว่านี้ฮาร์วีย์หรี่ตา แต่ไม่ได้พูดอะไร เขาเปิดกล่องอาหารแบบซื้อกลับบ้านออกมา “รุ่นพี่เบรนแนน ถ้าคุณยังไม่ได้ทานอะไร ทำไมคุณไม่ร่วมรับประทานอาหารกับเราล่ะ?”เบรนแนนยิ้มเย้ยหยันออกมา“ฮาร์วีย์ ใช่ไหม? ไม่ต้องห่วง ในเมื่อฉันมาอยู่ที่นี่แล้วฉันจะเป็นคนดูแลความปลอดภัยของรุ่นน้องเอง”"แล้ว?"ฮาร์วีย์ไม่เข้าใจว่าเบรนแนนกำลังจะพูดอะไร “ดังนั้นธุระของเธอจึงไม่ใช่ธุระของคุณ เราจะไม่อยู่ที่นี่ และของพวกนี้ก็ไม่คู่ควรกับสถานะของเธอเช่นกัน“ไคท์เก็บข้าวของแล้วตามฉันมา ฉันจะเลี้ยงเ
ฮาร์วีย์ถอยหลังไปครึ่งก้าว เขาหลบเลี่ยงฝ่ามือของเบรนแนนโดยไม่ต้องใช้ความพยายามฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ!เบรนแนนตกใจเล็กน้อย เขาเริ่มแกว่งแขนทั้งสองข้างในเวลาไล่เลี่ยกัน เพื่อปิดกั้นทางหนีทีไล่ของฮาร์วีย์จากทั้งสองทิศทางฮาร์วีย์หลบการโจมตีของเขาอย่างใจเย็น จากนั้นตบหน้าเบรนแนนอย่างแรงเพี๊ยะ!เกิดเสียงดังก้องไปทั่วบริเวณ ฮาร์วีย์ไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด ในขณะที่เบรนแนนจบลงด้วยการมีรอยฝ่ามือที่ปรากฏเด่นชัดบนแก้มของเขาการตอบโต้ของฮาร์วีย์ทำให้เบรนแนนตกตะลึงเป็นอย่างมากเขาประกาศตัวเองว่าเป็นมืออาชีพในหมู่คนรุ่นใหม่ ในตอนที่เขาทดสอบฮาร์วีย์เมื่อสักครู่ เขาใช้แรงไปประมาณหกส่วนจากสิบส่วนของพลังทั้งหมดที่มีเขาไม่คิดมาก่อนว่าฮาร์วีย์จะสามารถหลบเลี่ยงการโจมตีของเขาได้ ไหนจะยังสามารถตบหน้าเขาได้อีกฮาร์วีย์โบกมือไปเบา ๆ และพูดอย่างใจเย็นว่า “รุ่นพี่เบรนแนน พอแล้ว พอแล้ว”“รุ่นพี่ ฮาร์วีย์อยู่ฝ่ายเดียวกับพวกเรานะ!”ตอนนี้ไคท์ค่อนข้างอารมณ์เสีย เธอรีบเข้าไปหาเบรนแนนและตำหนิเขาด้วยความโกรธทันที“ฉันขอให้รุ่นพี่มาที่นี่เพื่อไม่ให้ปัญหามันลุกลามไปใหญ่โตมากกว่านี้!“ถ้ารุ่นพี่จะทำแบบนี้อีกพี่
“เลอบรอนค่อนข้างมีฝีมือ”น้ำเสียงของฮาร์วีย์สงบและมั่นคง“แต่คุณไม่ต้องกังวลเรื่องของเขาหรอก ถ้าเขาปรากฏตัวขึ้นมาจริง ๆ ผมก็รับมือกับเขาได้อยู่ดี”"พอแล้ว!“พอได้แล้ว!”สีหน้าของเบรนแนนเย็นชาราวกับน้ำแข็ง“ถ้าไม่ใช่เพราะรุ่นน้องของฉันขอความช่วยเหลือจากอาจารย์ ต่อให้นายคุกเข่าอ้อนวอนฉันก็จะไม่โผล่หน้ามาที่นี่เด็ดขาด!”“ฉันจะขอเตือนในสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับนายเอาไว้เลย!“นายจะบอกให้รู้ว่านายจะปกป้องตัวเองได้ยังไง!“นายควรตัดสินใจให้ถูกฮาร์วีย์!”ในสายตาของเบรนแนน ชะตากรรมของฮาร์วีย์ขาดสะบั้นไปตั้งแต่ที่เขาเหยียบหางเสืออย่างลูคัสและจัสตินเพื่อชิงตัวไคท์เขาตายแน่ เว้นแต่ฮาร์วีย์จะขอร้องให้เบรนแนนช่วยปกป้องเขาในนามของเบรย์ เทมเปิลถ้าฮาร์วีย์ไม่ทำเช่นนั้น เขาต้องถึงคราวตายแน่ก่อนที่ฮาร์วีย์จะทันได้พูดอะไรตอบกลับไป ไคท์ก็ตัดบทอย่างกระวนกระวาย “รุ่นพี่ รุ่นพี่กำลังจะบอกว่าเลอบรอนจะลงมาจัดการเรื่องนี้เพราะฉันเหรอ?”เบรนแนนคำราม “มีความเป็นไปได้สูงมาก“ฉันได้ยินมาว่าคนที่ลูคัสส่งมาฆ่าเธอตายในสามเหลี่ยมปีศาจทั้งหมด“ฝีมือคนที่ทำจะเป็นใครก็ไม่สำคัญหรอก ถ้าเป็นคนอย่างลูคัส อย่า
คำพูดของฮาร์วีย์นั้นเรียบง่ายและตรงไปตรงมาเขาไม่ได้สนใจเบรนแนนเสียยิ่งกว่าลีโอนาร์ด เบรย์ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีของมอร์ดู“เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ?”เบรนแนนซึ่งนั่งไขว่ห้างแข็งทื่อบนโซฟารอให้ฮาร์วีย์คุกเข่าตัว เขาสงสัยว่าตัวเองได้ยินผิดไปหรือเปล่านายน้อยผู้มั่งคั่งจำนวนนับไม่ถ้วนมักจะคร่ำครวญและร่ำร้องเพื่อให้ได้การยอมรับจากเขา แม้ว่าเบรนแนนจะไม่เคยสนใจคนพวกนั้นเลยก็ตามแต่นี่ เขาหยิบยื่นโอกาสให้กับเด็กคนนี้เพราะเห็นแก่รุ่นน้อง แต่เด็กคนนี้กลับปฏิเสธข้อเสนอของเขาในทันที?เบรนแนนคิดอย่างหนักว่าเขาคงได้ยินผิดไป“ผมก็พูดชัดแล้วนี่ คุณไม่คู่ควร“แม้แต่เจ้านายของคุณก็ไม่มีสิทธิ์นั้นด้วยซ้ำ“สำหรับลูคัส จัสติน หรือชายที่ชื่อเลอบรอนคนนั้น“ผมจัดการเองได้“คุณไม่จำเป็นต้องห่วง”ฮาร์วีย์พูดทุกคำอย่างชัดเจนยิ่งได้ยินเขาพูดอย่างนั้น ไคท์ยิ่งกังวลมากขึ้น“ฮาร์วีย์ ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาอวดดีนะ!“ฉันรู้ว่าคุณแข็งแกร่งและมีความสามารถ“แต่คนอย่างเลอบรอนที่มือเปื้อนเลือดเต็มไปหมด จะไม่มีทางหยุดจนกว่าภารกิจของเขาจะลุล่วง”“ฉันทำทุกอย่างก็เพื่อคุณ!”เป็นธรรมดาที่เธอทำสิ่งเหล่านี้เพราะเห็นแก