Halos gusto na ni Darryl tumawa. Wala naman sa kanya kung idodonate niya ang bone marrow niya pero mapanakit ang mga binitawang salita ng lolo niya. Pinili siya nito dahil nakakasama ito sa katawan at ayaw niyang mangyari ito kay Florian. Okay lang kung siya ang mapapahamak?

“Tama ka lolo. Si Darryl dapat,” sabi ng isa.

Nang biglang, tumango ang lahat.

“Sakto, ang bastardong tulad niya ay may utang na loob sa pamilya kaya dapat siya!”

“Ito na ang chance mo para tumanaw ng utang na loob sa pamilya.”

Pagkarinig nito, hindi mapigilan ni Darryl na matawa.

‘Haha! Ito pala yung tinatawag ko na pamilya! Nakita ko na ang tunay na kulay nila matagal na!’ Nasa isip nito.

Samantalang, lumapit si Yumi kay Darryl. “Darryl, huwag ka ng malungkot. Isang karangalan ang maging donor. Ito na ang pagkakataon mo para makabawi, hindi ka ba dapat nagpapasalamat?”

‘Makabawi? Para namang totoo ito!’ Iniisip ni Darryl.

Huminga ng malalim si Darryl at tumawa, “Yumi, hindi mo na ako kailangan pilitan