Hayy!Napabuntong- hininga si Darryl, at siya ay nasa dalamhati.Bilang Elysium Gate Sect Master, Emperador ng Westrington, at ang mandirigma ng World Universe, palaging ipinagmamalaki ni Darryl ang lahat ng kanyang mga titulo. Gayunpaman, nang malaman niya ang tungkol sa mga dakilang gawa ni Bodhidharma, naramdaman niyang wala siyang halaga kumpara sa kanya.Sa wakas, naisip ni Yang Jian ang kanyang mga iniisip at hindi naiwasang sabihin kay Rama, "Marahil ang sinabi mo ay totoo. Ang Raksasa na Tribe ay talagang nasa Wild Deserted Secret Region, at sila ay umunlad at naging mas malakas sa nakalipas na ilang libong taon. Kahit gaano pa sila kalakas, napakahirap para sa isang tao na tumawid sa Chaotic Mountain Range–”Sumabad si Rama bago hinintay na matapos magsalita si Yang Jian.“Kamahalan!” Ngumiti ng mapait si Rama at umiling. "Tama ka. Ang Tribong Raksasa noong panahong iyon ay talagang walang kakayahan na tumawid sa Chaotic Mountain Range. Gayunpaman, sa kanilang paglakas, m
Hindi pinansin ni Rama ang daldalan ng lahat at tinitigan si Darryl. "Ginoo, ikaw ang Westrington Emperor at Elysium Gate Sect Master, Darryl, tama ba? Ang isang mayabang at mapagmataas na tao tulad ni Yang Jian ay handang tumigil sa kanyang ginagawa dahil sa kabigatan ng sitwasyon. Ikaw ay isang tao na walang mas mababa kumpara kay Yang Jian sa mga tuntunin ng iyong tapang at kakayahan. Sigurado akong magagawa mong isantabi ang iyong mga pagkakaiba sa labanan sa ngayon.""Tama ang sinabi mo!" Tumango si Darryl.Tiningnan niya si Yang Jian at ang engrandeng hukbo ng Hilagan Moana na paalis, at ang kanyang tingin ay nagniningning na may halong damdamin.Mahirap para sa kanila na baguhin ang sitwasyon kapag ito ay napakasama dahil sa backup ng mga mandirigma mula sa mga kontinente at ng South Cloud World grand army. Ayaw ni Darryl na paalisin si Yang Jian ng ganun-ganun lang.Gayunpaman, tama si Rama; ang kaligtasan ng siyam na kontinente ang pinakapriyoridad.Pagkatapos niyang magp
Itinakip ni Donoghue ang kanyang mga kilay at nakaramdam ng pagkalito, ngunit tumango siya sa huli at sinabing, "Susunod ako sa utos ni Master."Bagama't siya ay may paggalang, ang kanyang mga mata ay nagniningning sa dilim.Iginiit ni Rama na akayin ko ang lahat sa Templo ng Enchanted Retreat. Sige, sa kalagitnaan ng paglalakbay, ipapadala ko silang lahat sa impiyerno!’ naisip niya.Hindi nagtagal, nagtipon kaagad ang Elysium Gate at iba pang mga sekta. Mayroong higit sa isang daang libong katao. Sa ilalim ng utos ni Rama, pinangunahan ni Donoghue ang lahat sa kanilang paglalakbay patungo sa Chaotic Mountain Range.Pagkatapos nilang simulan ang kanilang paglalakbay, gumawa rin si Rama ng hakbang. Pagkatapos, umalis na rin sina Empress, Quincy, Andy, Parker, at ang iba pa.Sigh!Sa sandaling iyon, labis na nasiraan ng loob si Darryl nang tumingin siya sa direksyon na nilisan ng lahat.Problema ang sitwasyon. Bago tuluyang natapos ang labanan, isang bagong panganib ang lumitaw sa
Bang!Habang nagiisip sina Debra ang Shantel, may isang tao ang biglang sumugod mula sa isang dambuhala at kulay itim na bato sa kanilang likuran. Napakatangkad ng dambuhalang imahe na ito na para bang binabalot ng kadiliman. Kaya imposible para sa kahit na sino sa mga ito ng makita ang mukha ng imahe.Bang!Masyadong naging mabilis ang paggalaw ng imahe na ito. Kaya hindi na nagkaroon ng sapat na oras sina Debra, Shentel at ang monghe para magreact. Agad na nasuntok ang monghe sa dibdib bago ito bumuga ng sariwang dugo habang dinadaing ang sakit na naramdaman nito mula sa pagatake. Pagkatapos ng ilang saglit ay bumagsak naman ang monghe sa sarili niyang dugo.Nanginig sina Debra at Shentel nang makita nila iyon. Dito na nila nakita ang mukha ng imahe na nakapagpapigil sa kanilang mga paghinga.Isa itong middle aged na lalaking nasa kaniyang thirties. Mayroon itong dalawang metrong taas at suot na robe mula sa balat ng hayop. Nagpakita rin ang lalaki ng namumutla sa puting mukha.
Makikita sa kanilang harapan ang isang walang lamang lugar na puno ng tinik habang kasalukuyang nakatayo nang maayos sa kanilang harapan ang isang malaking hukbo na binubuo ng isang milyong sundalo.May magandang pangangatawan ang mga sundalong ito. Mayroon ding taas na nasa 2 metro ang mga ito habang suot ang standard nilang soft leather armor at hawak hawaka ng mahahabang sibat sa kanikanilang mga kamay. Naging maputla at berde ang kulay ng mga balat nito matapos hindi masikatan ng araw nang ilang libong taon.Pinangunahan ang mga ito ng isang lalaking nakasuot ng isang kulay itim na armor.Nasa kaniyang forties na ang lalaki pero nagkaroon pa rin ito ng isang malaki at malakas na katawan, na maihahalintulad ng kahit na sino sa isang bakal na tower. Makikita rin ang isang marka ng halimaw na nakaukit sa armor ng lalaki na nagbigay ng isang malakas at masamang impresyong sa sinumang titingin sa kaniya. Naglabas din ag katawan nito ng isang nakakasuffocate at nakakatakot na aura hab
Naglabas ang dambuhalang katawan ng mga Gigantic monster ng isang malademonyong aura sa ere habang hinihigop ang enerhiyang nagmumula sa langit at lupa.Ang malademonyong aura na naramdaman ng mga monghe sa Temple of Enchanted Retreat sa kabilang dako ng Chaotic Mountain Range ay nagmula sa katawan ng mga Gigantic Monster na ito.Natigilan nang husto ang nanginginig na sina Debra at Shentel nang makita nila ang mga nangyayari sa kanilang paligid. Hindi na sila makapagsalita ng kahit na ano sa mga sandaling ito.“Na-nagagawa ng halimaw na itong higupin ang enerhiya na nagmula sa langit at lupa?” Isip ng dalawa.Kasabay nito ang pagtama kina Debra at Shentel ng tingin na nagmumula sa hari ng Raksasa bago nito nanlalamig na sabihing, “Hindi na natin kailangan pang itago ang dalawang babae na ito. Patayin niyo na sila ngayundin.”Mas tumindi ang panlalamig at kawalan ng awa sa mukha ng tumatayong hari ng Raksasa noong sabihin niya iyon.Walang awa at mahilig pumatay ang kahit na sino
Nagbago na nang husto ang enerhiya ni Donoghue pagkatapos nitong maging isang monghe. Kaya hindi siya nakilala nglahat hanggang sa mga sandaling ito.Ngumiti si Donoghue at tumingin sa kaniyang paligid bago dahan dahang magsabi ng, “Makinig kayong lahat, kung walang magiging delay sa ating schedule, isang araw ang ating kakailanganin para makarating sa ating destinasyon. Kaya mas maigi kung bumalik na muna kayo sa inyong mga cabin para magpahinga bago tayo dumating doon.Napuno ng kabutihan ang mukha ni Donoghue habang nagpapakita ng kademonyohan ang kaniyang mga mata.Tumango ang lahat nang marinig nila iyon bago bumalik sa kanikanilang mga cabin para magpahinga.Malademonyong ngumiti si Donoghue nang makita niyang bumalik ang lahat sa kanikanilang mga cabin. Agad na sumabog ang kaniyang internal energy habang itinututok ang kaniyang paa sa deck at tumalon sa taas na ilang daang talampakan sa kalangitan. Agad itong sinundan ng isang malakas na pagsabog kung saan nagpakita ang hawa
Hindi itinuturing na mahina ang mga mandirigmang ito. Kaya kung nakapaghanda lang ang mga ito sa pagkikipaglaban, magagawa pa ng mga itong magbigay ng pinsala kay Donoghue. Pero masyadong mabilis ang mga pangyayari kaya wala nang kahit na sino sa kanila ang nakapagreact sa biglang pagbabago ng ugali ni Donoghue. At higit sa lahat, nasa gitna sila ng dagat nang mangyari ang bagay na ito kaya magiging huli na ang lahat kung magsasama sama ang mga taong ito para labanan ang nagwawalang si Donoghue.“Ah…” Walang tigil na lumubog at nagkawatak watak ang mga barkong pinagkabit kabi ng mga bakal na kadena sa gitna ng dagat habang umiiyak sa sakit ang lahat matapos saluhin ang pagatake ng galit na si Donoghue, kasabay din nito ang halos sabay sabay na pagkamatay ng karamihan sa kanila.Sasmantala, libo libong mga barko na may ilang milya ang layo mula sa mga inatakeng tauhan ng Nine Mainlands ang dahan dahang naglayag papunta sa direksyon nito.Malinis na naglayag ang mga barkong ito na p