“Kung ganoon, sige!”

Sinundan ito ng mapait na ngiti ni Donoghue habang sinasabing, “Kung ganoon, wala nang rason para sa aking manatili rito.”

Hindi pa rin naaalis ang ngiti sa mukha ng nasasaktang si Donoghue sa mga sandaling ito. Nagawa na siyang hiwalayan ng pinakamamahal niyang si Shentel. Hindi rin siya mapatawad ng senior niyang si Debra.

Inakala noon ni Donoghue na babalik sa kaniya ang dalawang mga babaeng ito. Pero hindi niya inasahang kabaliktaran ng kaniyang mga inaakala ang mangyayari.

Jab! Jab!

Dito na biglang nagpakita ang agresyon sa mukha ni Donoghue habang biglaang sumusugod paabante. Itinaas niya ang kaniyang mga kamay para suntukin ang mga acupoint ni Shentel.

Hindi ito inasahan in Shentel kaya agad itong nanginig bago tuluyang hindi makakilos ang kaniyang katawan.

“Donoghue, ikaw—"

Agad na nagbago ang itsura ni Shentel—nasurpresa at natakot siya sa ginawa ni Donoghue. “Ano ang ginagawa mo?”

Hindi naman sumagot sa kaniya si Donoghe. At sa halip ay pinatulo