Nais ni Susan na mamatay na siya sa sandaling iyon. Sa ganoong paraan, hindi niya kailangang dumanas ng kahihiyan ni Donoghue. Gayunpaman, hindi siya naghiganti para sa kanyang asawa na namatay sa trahedya. Hindi magiging kapaki- pakinabang kung mamatay siya ng ganoon lang.

hingal!

Nagkatinginan ang mga nakapaligid na opisyal at nagsimulang mag-usap sa isa't isa sa tahimik na tono nang makita ang eksenang ito.

"Lasing ba ang Punong Ministro?"

“Paano niya naaapi ang isang babae? Ang bastos naman niya."

“Shh, magsalita ka ng mahinahon . Huwag mong hayaang marinig ka niya."

Sa mga nasa talakayan, nadama ng maraming opisyal na sobra si Donoghue, ngunit hindi sila nangahas na magkomento nang malakas. Si Donoghue ay nasa isang mataas na posisyon ng kapangyarihan at isang mahusay na rekord ng digmaan pagkatapos ng lahat at walang sinuman ang nangahas na saktan siya.

"Mabilis."

Sa sandaling iyon, hindi nag- abala si Donoghue na ipagpatuloy ang sasabihin nang makita ang nahihiya at gali