Hindi pinansin ni Darryl ang tawanan ng mga ito.

Binaliwala niya ito habang kinukuha ang isang walang lamang jar na gawa sa ceramic mula sa sahig. Maraming mga bote at jar ang naiwan sa loob ng kuweba. Walang kahit na sino sa kanila ang may alam kung sino ang nagiwan ng mga iyon sa lugar na ito.

Binanlawan niya ang lata, tumingin sa paligid at sinabing, “Justin, William at Kent. Hubarin ninyo ang mga pantaas sa suot niyo.”

“At bakit naman naming iyon gagawin? Nahihibang ka na ba?” sigaw ni Kent

“Kailangan ko ng apoy para gumawa ng elixit at nabasa na rin ang mga panggatong natin sa ulan kaya kailangan ko na ang mga pantaas ninyo para makagawa ng apoy.” Kalmadong sagot ni Darryl.

Sumigaw naman si Justin ng “Bakit kailangang mga damit pa namin ang kukunin mo? Bakit hindi mo nalang gamitin ang suot mo? Hindi mo ba alam na baka sipunin kami sa gusto mong ipagawa sa amin?”

Sumagot naman si Darryl ng “Sige, mas importante pala ang inyong mga pantaas kaysa sa buhay ni Nancy.”

Hayop ka!