Hindi nila alam kung gaano na kalayo ang kanilang nilakad pero unti-unting nawala sa kanilang paningin ang nasa likuran nilang Royal City sa ilalim na maliwanag na sikat ng araw.

“Mistress, magpahinga na po tayo.”

Nang sandaling iyon ay tinuro ni Tyler ang mga puno sa kanilang harapan at magalang na nagsalita.

Tumango si Monica. Bata pa si Ambrose at kailangan nitong magpahinga matapos ang mahabang paglalakad. Tumingin si Monica nang magsalita ito. Napapalibutan sila ng mga bundok at burol, mukhang bihira makakita ng tao sa parteng ito.

Matatakot si Monica kung sila lamang ng anak ang naroon. Pero nasa kanilang tabi si Tyler kaya hindi na ito nag-alala sa mga panganib.

Niyakap niya si Ambrose at sumandal sa malaking bato.

Nang sandaling iyon ay lumabas ang pagkabata ni Ambrose habang nakatingin ito sa mga puno. Curious itong nagtanong. “Ma, anong hitsura ng World Universe? Masaya ba roon?”

“Siyempre naman masaya roon. Puno ng teknolohiya ang World Universe. Marami ring masasayan