Gayunpaman, walang pakialam ang munting diwata. Hangga't magising si Darryl, alam niyang magiging sulit ito, kahit na kailangan niyang mamatay para gumana ito.

"Tapos ka na ba?"

Si Debra ay binuksan ang pintuan ng marahan; hindi na siya makapaghintay pa. Nagpasya siyang sumilip at nagtanong tungkol sa pag-unlad.

Nang magsalita siya, nakatuon si Debra sa katawan ni Darryl; hindi niya napansin ang maputla na mukha ng munting diwata.

Ngumiti ang munting diwata at mahinang sinabi, "Tapos na. Maaari ka na ring pumasok,

Ate Debra."

"Wow! ayos!"

Labis na nasabik si Debra habang papasok sa silid. Natuwa siya nang mapagtanto niyang mas maganda na ang hitsura ni Darryl.

'Alam ko na masuwerte si Darryl; hindi siya ganun kadali na mamamatay. '

Hawak ni Debra ang kamay ng munting diwata. "Maraming salamat. Hindi ko alam kung paano ako magpapasalamat s aiyo, ako—"

Ano?

Napakunot ng noo ni Debra! Naramdaman niya ang lamig na tumulo mula sa mga kamay ng munting diwata; mahina din ang pakira