Tahimik na tahimik ang entrance ng military region. Walang nagtangkang magsalita.

Bigla na lang, isang busina ang narinig. Lumingon ang lahat.

Sumigla ulit ang ekspresyon ng lahat!

Bakit sila aalis?

Tumayo nang diretso at sumaludo ang mga sundalo at lieutenant sa entrance

"Magandang araw, sir!"

Nang sabay-sabay, ang boses nila ay maliwanag at umaalingawngaw.

Binaba ni Gladys ang bintana niya at sinilip ulit ang ulo niya. Bakas sa mukha niya ang hindi mapigilang sabik at pagmamalaki.

Nang lumapit ang kotse, nagbigay ng daan ang mga mayayamang nakapila.

Lumingon pa si Gladys at kinawayan ang mga sundalo sa magkabilang gilid. "Magaling, boys. Magaling!"

Sa mga kilos niya, par siyang isang opisyal.

Lumabas ang kotse sa military region.

Huminto ito sa harapan ng mga Callahan na nasa entrance pa rin. Binuksan ni Gladys ang pinto at bumaba ng kotse.

Tinaas niya ang noo niya at punong-puno ng pagmamataas.

Nagsalita siya nang may malaking ngiti, "Papa, umuwi na tayo.