“Mag-ingat ka sa bibig mo, b*tch. Nandito ako para magpakita ng suporta. Sino ka para tawagin akong basura? Sa tingin mo, gaano ka-high-end ang iyong shop? Hindi ito kakaiba."

"Dahil hindi kami welcome dito, aalis na lang kami."

“Zion, hindi naman sa ayaw namin dito. Nakakatakot ang asawa mo."

Nagalit ang lahat ng manggagawa.

Humingi ng tawad si Zion. “Paumanhin sa lahat. Patawad. Humihingi ako ng paumanhin sa ngalan ni Louisa."

“Zion, basura ka. Bakit ka humihingi ng paumanhin? Kahit na ang ating shop ay hindi masyadong high-end, hindi pa rin namin maaaring payagan ang sinumang Tom, Dick, o Harry na pumasok. Paalisin mo sila rito!”

Maya-maya lang ay may lumapit na lalaking naka suit and tie. Inilagay ni Louisa ang kanyang pinakamagandang ngiti.

"Mr. Zackson! Please, pumasok ka!”

Magiliw niyang bati sa kanya.

Ang pangit ng ekspresyon ni Zion.

Tumingin siya sa mga kaibigan, gustong magpaliwanag.

Ngunit, hindi siya pinansin ng lahat, sa halip ay tumalikod na para umalis.

“Ay.