Ang sigaw ni James ay parang dumadagundong na kulog, na nagpanting sa tenga ni Rowena at naiwan siyang tulala.

Ang tanging nagawa niya ay humikbi, hindi alam kung ano pa ang isasagot.

Pagkatapos ng ilang sandali, sa wakas ay huminahon na siya para magsalita, bakas sa mukha niya ang kawalan ng pag-asa. "Hindi ko alam.. Hindi ko talaga... S-sa tingin ko dinala ni Trent ang paitning sa Capital para iregalo sa ‘di ko kilalang tao."

Slice!

Kinuha ni James ang switchblade mula sa kama at inihampas ito sa kamay ni Rowena, tumalsik ang dugo kung saan-saan.

Ibinuka ni Rowena ang kanyang bibig sa matinding paghihirap, ngunit walang boses na lumabas. Nanginginig ang ekspresyon niya sa sakit at nanginginig.

Kaswal na naglabas si James ng ilang silver needles at ipinasok sa katawan ni Rowena.

Hindi pa pwedeng mamatay si Rowena. Hindi pwede hangga’t wala ang painting sa kanyang mga kamay.

Tumigil sa pagdurugo ang kanyang palad matapos maipasok ang mga karayom, ngunit nandoon pa rin ang sakit