Sa hapon, ang mga buto ni Zavier sa tuhod ay nawasak at ang mga galamay ay bali, at kakatapos niya lang sumailalim sa operasyon para sa mga injuries na ‘yun. Bago siya makapagpahinga at magpagaling, itinapon siya ni James sa second floor.

Ang mga buto sa buong katawan niya ay nabasag. Talagang nasa napakasakit siyang kalagayan.

Nakahiga siya sa isang pool ng dugo, walang kibo.

Sa sandaling ‘yon, takot sa kamatayan ang nararamdaman niya.

Nanginginig ang mga ngipin niya, nagmakaawa siya sa isang nanghihinang boses, “H-huwag mo ‘kong patayin. Nagmamakaawa ako sayo. Bigyan mo ako ng pagkakataon. Mayaman ako. Pwede kitang bigyan ng pera.”

Talagang takot siyang mamatay.

Hindi kailanman ay nakaranas siya ng ganitong takot.

Naoverwhelm siya sa takot na mamatay.

“I-Iligtas mo ako. Dalhin mo ako sa ospital.”

Alam ni Zavier na mamamatay siya kapag nanatili siya rito.

Umupo si James sa hagdanan at tumitig ng malamig kay Gavin. Matapos ay sinabi niya, “Hangal si Zavier. Pero, bakit ka sum