Agad na humingi ng tawad si Marcello, “Pasensiya na, mukhang sumobra ako.”

Naupo si James sa isang bato at itinuro ang bato sa tabi niya, “Maupo ka.”

Ang isa sa mga tagasunod ni Marcello ay lumapit sa bato at naglagay ng tela doon. Dito lamang naupo si Marcello.

Samantala, si Xandra ay nanatiling tahimik sa buong pag-uusap.

Nagtanong si Marcello, “Oo nga pala, hindi ko pa naitatanong ang pangalan mo.”

Nagsalita si James, “James Caden.”

“Ang ganda ng pangalan mo… Kahanga-hanga ka talaga, James. Nagawa mo labanan ang limang makapangyarihan na pigura at halos mapatay ang isa,” pinuri siya ni Marcello. “Nararamdaman ko na mababa ang rank mo, pero kahanga-hanga nag pisikal na lakas mo. Ang black lotus mo ay kakaiba. Mukhang nakokontrol mo ito ng husto.”

Tinignan siya ni James. Mukhang dumating si Marcello sa Mount Bane at hindi pa ganoon katagal dito at nanonood mula sa malayo. Ngunit, wala siyang ideya kung anong binabalak ni Marcello.

“Wala akong ibig sabihin doon.” Sa oras na nakita niya