Ang dalawang hiwa ay isang malaking kaibahan sa kanyang magandang balat. Patuloy na umaagos ang dugo mula sa mga sugat, na nagpapakulay ng pula sa kanyang leeg.

Naging malabo ang kanyang paningin kasabay ng pagtulo ng mala-kristal na luha sa gilid ng kanyang mga mata, bumabagsak at humahalo sa kanyang dugo.

Siya ay nahulog sa kawalan ng pag-asa.

Sa pagharap kay Heneral Trent Xavier, natambak ang lahat ng kanyang kawalan ng pag-asa at kawalan ng pag-asa.

Higit sa lahat, namumuo ang sama ng loob niya.

Naiinis siya na tumakbo siya sa apoy dahil may narinig siyang humihingi ng tulong!

Maaaring nailigtas niya ang isang tao, ngunit ang pinsalang idinulot sa kanya ay nagdulot ng kanyang sampung taon na pagdurusa! Sampung taon ng sakit!

Naging katatawanan siya ng buong paaralan ng makuha niya ang mga paso na iyon.

Kahit ang mga kaibigan na dating malapit sa kanya ay nilayuan siya!

Itinuring siya ng kanyang mga kaklase na parang nagdadala ng mga salot, iniiwasan siya hangga't kaya nila!

Ang kanyang pamilya ay nagsimulang magalit sa kanya. Kahit ang sarili niyang mga magulang ay tinatrato siya na parang walang kwenta!

Ng sa wakas ay gumaling na ang kanyang mga peklat, naisip niya na baka ang sampung taon ng pagdurusa ay worth it, kung tutuusin.

Ngunit ngayon, muli na naman siyang nalugmok sa kawalan ng pagasa.

"Pakiusap, Heneral Xavier. Wala talagang kinalaman ito sa amin. Kasalanan lahat ito ni Thea!"

"Oo nga! Kasalanan niya lahat! Pahirapan mo siya kung gusto mo, pakawalan mo lang kami!"

Tinitigan ni Thea ang walang ekspresyon na mukha ni Trent at nakinig sa pagtulak sa kanya ng mga Callahan papunta sa mga riles ng tren, lahat para sila mismo ay mabuhay. Lalo siyang nawalan ng pagasa.

"Hindi ka nagsasalita?"

Kinumpas ni Trent ang kamay niya, naging malamig ang ekspresyon niya. Agad namang lumapit sa kanya ang dalawang lalaki.

"Sir."

"Dalhin mo siya sa auction hall. Gusto kong malaman ng lahat sa Cansington kung ano ang mangyayari kapag sinubukan nilang labanan ang pamilya ko. Haharapin natin si Alex Yates pagkatapos ligpitin ang mga Callahan."

“Opo, sir.”

Kinalas ng mga lalaki ang pagkakatali ni Thea, pagkatapos ay hinila siya palabas sa buhok na parang tali ng aso.

Manipis na damit lang ang suot ni Thea. Napunit ito sa ilalim ng alitan sa pagitan niya at ng lupa. Magang maga ang balat niya habang kinakaladkad papunta sa auction hall. Ang kanyang mga sugat ay nagpapadala sa kanya ng matinding kirot sa bawat oras na nakakadikit sila sa lupa, ngunit hindi pinansin ng mga lalaki ang kanyang pagtangis na paghingi ng awa, gaano man siya kalakas na sumigaw.

Bumalik sa itaas na palapag ng Cansington Hotel, ang auction ay nagpapatuloy ayon sa schedule.

Wala sa mga item na inilagay nila ay nagkakahalaga ng anuman, ngunit ang kanilang mga panimulang bid ay mataas, hindi bababa sa sampung beses na mas mataas kaysa sa kung ano ang kanilang magiging tunay na halaga.

Karamihan sa mga dumalo ay mga kilalang tao sa Cansington. Lahat sila ay bihasa sa mga paglilitis sa negosyo at agad na nahuli sa kung ano talaga ang nangyayari.

Nabankrupt ni Alex Yates ang mga Xavier, ngunit bumalik si Trent Xavier upang mangalap ng mga pondo, na naglalayong itayo ang kanyang pamilya pabalik.

Walang choice ang mga dumalo kundi mag-bid. Si Trent ang Heneral ng kanlurang border. Siya ay may napakalaking kapangyarihan at ang pagtawid sa kanya ay ang huling bagay na nais ng sinuman sa kanila.

Kaya, nagpatuloy sila sa pagbi-bid, kahit na alam nilang peke at hindi tunay ang kanilang bini-bid na walang halaga, dahil alam nilang ang kahalili ay si Trent Xavier ay pagbabayarin sila sa hindi pagbili ng anuman ngayong gabi.

Ang isa pang item ay dinala sa entablado sa sandaling makumpleto ang huling bid. Ito ay Moonlit Flowers of Cliffside's Edge.

Sinimulan ng magandang auctioneer ang kanyang spiel. "Ang sumusunod na item ay para sa Moonlit Flowers on Cliffside's Edge. Ang panimulang bid ay walong milyon, ang mga bidder ay dapat mag-bid ng hindi bababa sa kalahating milyon sa tuwing magbi-bid sila."

Naunawaan ng karamihan ang nangyari ng muling lumitaw ang painting. Ang painting na iyon na nasira ni Thea ay peke rin. Gusto lang ng mga Xavier ng dahilan para mapabagsak ang mga Callahan

Kumalat ang tsismis na ang dahilan kung bakit nabankrupt ang Xavier ay dahil tinawagan ni Thea Callahan si Alex Yates at inilagay sa speaker, kaya narinig ni Alex ang sinabi ni Joel Xavier at nabankrupt ang mga Xavier.

Ang tunay na painting ay nagkakahalaga ng napakalaki. Ang 1.8 bilyong dolyar ay magiging isang patas na panimulang bid para dito, ngunit ngayon ang mga Xavier ay nag-alok ng pekeng isa sa walong milyon. Ito ay isang malinaw na scam.

“Tauhan ako ang mga Frasier. Mag-bibid kami ng sampung milyon. Kukunin ko ang painting na iyon!"

“Tauhan ako ng mga Zimmerman. Mag-bibid kami ng labing isang milyon. Gusto ko yung painting!"

“Tauhan ako ng mga Wilson. Twelve million ang bid namin!"

Alam nila na ito ay peke, ngunit upang mapunta sa magandang panig ng Heneral ng Western Border na si Trent Xavier, ang ilan sa mga mayayamang pamilya ay nagsimulang magbid ng taimtim. Sa lalong madaling panahon, ang pakeng Moonlit Flowers on Cliffside's Edge ay naging walang kwenta tungo sa pagkakaroon ng mabigat na tag ng presyo na labindalawang milyong dolyar, na ang mga bidding ay hindi nagpapakita ng mga palatandaan ng pagbagal.

Sa kalaunan, ang pekeng painting ay sa wakas nabili sa halagang dalawampu't isang milyong dolyar.

Habang naghihintay ang karamihan ng isa pang item, kinaladkad ng dalawang armadong lalaki ang isang babae sa entablado.

Gulo gulo ang buhok niya at may dugo sa mukha niya. Nawawala ang isa sa kanyang high heels at nagkaroon siya ng friction burn sa kanyang mga tuhod. Patuloy na umaagos ang dugo mula sa mga sugat niya.

Huminga ng malamig ang mga tao sa scene.

Sa wakas ay pinakawalan na si Thea pagdating niya sa stage.

Nakapwesto na siya kaya nagkataon na nakaharap siya sa karamihan.

Sampung tao ang nakaupo sa auction stand. Lahat sila ay malalaking pangalan sa Cansington, ngunit natakot sila nang makita ang duguang mukha ni Thea. Namutla ang kanilang mga mukha habang sila ay naninigas sa kanilang mga upuan, hindi man lang nangangahas na huminga ng napakalakas.

"Tulong... tulungan niyo ako..."

Nabuhay ang kanyang pagasa ng makita niya ang maraming tao sa paligid niya. Inaabot sila ni Thea na parang nalulunod na babae sa isang dayami, na humihingi ng tulong, ngunit walang gumagalaw. Wala silang lakas ng loob na magsalita dahil pumuwesto sa pagitan nila ni Thea ang mga armadong lalaki.

Naglakad si Trent sa stage dala ang kanyang dagger. Hinawi niya ang ulo ni Thea sa buhok nito, inilagay ang mukha nito sa buong view ng audience. "Ang mga Xavier ang tunay na pinuno ng Cansington. Ang sinumang mangahas sa amin ay dapat mamatay!"

Saka, muling tumama ang dagger sa pisngi ni Thea.

"Ahhh!" Namula ang mukha ni Thea sa sakit habang humahagulgol.

"Patayin mo ako! Patayin mo na lang ako, pakiusap ko! Tigilan mo na ang pagpapahirap sa akin!"

Pagod ang katawan at kaluluwa ni Thea sa paghihirap. Ang tanging gusto niya ay makalaya! Kaya naman, patuloy siyang nagsusumamo na kunin niya ang kanyang buhay at matapos ito.

Kanina pa naghihintay sina James at Henry sa labas ng hotel. Ng malapit na ang oras, sinuot nila ang inihanda nilang maskara at lumapit sa hotel.

Dumaan sila sa likurang pinto, kung saan walang mga sundalong nagbabantay, hindi katulad sa pasukan sa harap na binabantayan ng husto.

Nagpunta sina James at Henry sa itaas na palapag, ngunit bago sila makapasok sa auction hall, narinig ni James ang sakit na iyak at desperadong pakiusap ni Thea.

Nagsimulang bumilis ang tibok ng puso niya nang makakita siya ng pula. Sumibol ang galit mula sa kaibuturan niya, nilamon siya ng buo.

Sinusundan siya ni Henry ngunit natigilan siya nang maramdaman niya ang galit ni James. Siya ay walang malay na umatras ng ilang hakbang, nanginginig sa hindi nararapat na pangamba.

Sa lahat ng mga taon na nagtatrabaho siya kay James, minsan lang niya itong nakitang galit na galit.

Isang taon na ang nakalipas, isang malaking labanan ang sumiklab sa Southern Plains. Ilan libong tauhan ng Black Dragon Army ang malungkot na naubos sa mga kamay ng kaaway, na nahuli sa isang patibong na hinanda ng kabilang panig. Dahil sa hindi mapigil na galit, si James ay nagmadaling pumasok sa base ng kaaway na magisa.

Sa labanang iyon, malayang dumaloy ang dugo na parang ilog.

Sa labanang iyon, ang mga bangkay ay nakatambak na kasing taas ng bundok.

Sa labanang iyon, kinuha ni James ang ulo ng pinuno ng kalabang at ibinalik ito sa kanilang base.

Sa pagkakataong iyon, pinadausdos ni Trent Xavier ang kanyang dagger sa lalamunan ni Thea. "Bibigyan kita ng huling pagkakataon," nanlalamig niyang sinabi. "Sino ang taong iniligtas mo sampung taon na ang nakakaraan?"

Bumukas ang pinto ng may malakas na kalabog.

"Ako iyon!"

Umalingawngaw sa bulwagan ang sigaw ni James, na puno ng malisya at pagnanasa sa dugo.