CHAPTER 29

“You’re so over-acting. Saan naman ako pupunta?” iritado at mabibigat ang mga yapak ni Chelary habang paakyat siya sa top deck ng dambuhalang yate ni Riguel.

“Baka tumakas ka.”

Nirolyo niya ang mga mata. “Nakikita mo ba ang nasa paligid natin. Wala akong maapakan na lupa. And God knows kung saang lupalop ng mundo mo ba ako dinala.”

Arogante ang tabas ng mukha nang pumamewang ito. “Naninigurado ako.”

“Segurista ka talaga!” sikmat niya.

“I am.” Proud na proud pa ang tono ng hudyo.

“I’m starving, Riguel. Cook me something.”

Sa halip na sundin, ay nilagpasan siya nito at umupo sa malaking lounge chair sa ilalim ng malaking beach umbrella. Hinagip nito ang kanyang kamay nang akmang babalik siya sa loob.

She grunted when her butt landed on his lap.

“Nagluto na ako kanina pa.”

“Gusto ko pasta.”

“Done.”

Mas lalong siyang bumusan