Nanlaki ang mga mata ni Linda sa gulat at napasigaw pagkatapos ng tuluyang dumating para irehistro ang nangyari. ‘Mahal...mahal na pulis, b-bakit ka nandito? Pakiusap huwag mo akong arestuhin, ang babaeng ito ang dapat mong hulihin! Siya ay isang home-wrecker, isang preso na nakatakas sa kulungan noon! Siya ay isang scammer na namemeke. isang pekeng resume, siya- Ouch!’‘Kahit anong maling ginawa ng babaeng ito, wala kang karapatang atakihin siya!’ sabi ng pulis. ‘Ang pag-atake sa isang tao sa publiko tulad nito ay isang kumpletong paglabag sa batas ng estado! Mangyaring sumama sa amin!’Dahil doon, sinimulang hilahin ng mga pulis si Linda palabas. Nagsisimula nang mamuo ang mga pasa sa pulso ni Linda habang lumalaban ito. She tried her best to ignore the pain and screamed frantically, ‘Ms. Poole, Ms. Poole, tulungan mo ako nagmamakaawa ako Ikaw ang humiling na bugbugin ko si Sabrina!’‘Hamak!’ Napangisi si Emma. Nakatayo siya habang dinadala ng pulis si Linda at tumanggi siyang magsal

Dumating sa linya ang boses ni Emma habang naghihintay at sinabing, ‘Sabrina, hindi na kita kailangang turuan kung ano ang sasabihin ko ngayon, hindi ba?’‘Paano mo nakuha ang numero ko?’ mahinahong tanong ni Sabrina.‘Ano sa tingin mo?’ Kaswal na tumawa si Emma. ‘Nasa database ng Human Resources ang contact mo, bakit hindi ko malalaman? Alam kong kasalukuyang kinukuwestiyon ka sa police station. Kung makakalabas si Linda ay depende kung willing kang maging mabuting babae.’‘So pinipili mo bang protektahan si Linda, o ang sarili mo?’ Nanatiling maayos ang tono ni Sabrina.‘Anong gusto mong sabihin??’ Tumahol si Emma.‘I mean, kung masunog ako, sisiguraduhin kong sabay tayong masusunog.’‘Hindi ka mangangahas!’‘Oo naman, hindi ko gagawin.’ Ngumiti ng mapait si Sabrina. ‘Nasa kamay mo ang kapalaran ng anak ko, siyempre hindi ako maglalakas loob! Pero ang mahalaga dito ay siguraduhin mong sasabihin ko LAMANG ang totoo sa nakita ng mga tao dito. Si Linda nga ang nakabangga sa akin, at nak

Tumulo ang mga luha sa kanyang mukha sa alaala na mayroon siya sa nakalipas na dalawang buwan, ngunit sa lalong madaling panahon, nai-angkla niya ang sarili at nanumbalik ang kanyang katahimikan. Nagmamadali siyang pumunta sa banyo at tinitigan ang repleksyon niya sa salamin. Inabot ng apat na oras na may ice pack sa pisngi para tuluyang mabawasan ang pamamaga, pero bakas pa rin sa mukha niya ang pasa na sumira sa kanyang kagandahan. Pilit na ngumiti si Sabrina bago muling isuot ang facemask. Naglakad siya papunta sa kanyang kwarto para kunin ang kahon na may laman na mga alahas na binili ni Sebastian para sa kanya bilang regalo. Sa loob nito, ay isang pares ng mga pulseras na natanggap niya mula sa matandang Mrs. Ford.Ipinaalala ng mga pulseras kay Sabrina ang araw na binisita niya ang lumang tirahan ng Ford. Nang sabihin sa kanya ng matandang Mrs. Ford ‘Ibibigay ko ang pares ng mga pulseras na ito sa iyong biyenan. Nakakalungkot na namatay siya sa murang edad nang hindi nabigyan ng

Lumingon si Sabrina para hanapin ang isang medyo pamilyar na mukha. Ang babae ay nakadamit ng katangi-tanging at mayabang sa bawat kilos niya.‘Pasensya na..pero pwede ko ba malaman kung sino ka...?’ Tanong ni Sabrina, habang pilit niyang hinahanap sa memorya ang mukha na nasa harapan niya, pero parang hindi niya mawari kung kanino siya nanay.‘Ha! Tumigil ka sa paglalaro! Ilang beses mo na akong kinausap ngayon! Ang iyong anak na babae ay patuloy na kumukuha ng mga laruan mula sa aking anak na babae at ibinabalik mo ito sa bawat pagkakataon, at ngayon ay gusto mong subukan at magpanggap na hindi mo nakikilala. ako?’Sa wakas ay naalala ni Sabrina na ang babaeng nauna sa kanya ay ang ina ni Carol, kaklase ni Aino. Nasiyahan si Carol sa pagbibigay ng kanyang mga laruan kay Aino bilang regalo, kahit na tinanggihan ito ni Aino. Ang kilos ng pagbabahagi ng mga laruan ay walang ibang ibig sabihin kundi ang katotohanan na ang mga bata ay natututong magbahagi, ngunit iginiit ng ina ni Carol n

Parang lalong naguluhan si Aino. ‘Sabado ngayon, hindi magtratrabaho ang tatay mo. At kahit na siya ay magtrabaho, pwedeng makipaglaro sa’kin si mommy, Bakit ka nandito?’‘Workaholic ang daddy mo, pero nagbago siya simula nang bumalik ang mommy mo.’‘Naging mas mabuti ba siya?’ Tanong ni Aino, nakayuko ang ulo sa gilid.Umiling si Kingston. ‘Hindi hindi hindi, naging katulad siya ng isang mayamang lalaking protagonist siya sa mga soap operas’Agad na napukaw ang interes ni Aino sa pagbanggit ng "soap opera" at agad na nakiusap kay Kingston na ipaliwanag kung ano ang ibig sabihin ng termino.‘Well, soap opera kung saan ang mama at papa ko lang ang magandang at mabuting tao sa tv, lalo na si papa, napaka-gwapo niya at spoiled ang mommy mo bulok. Pero marami rin namang masasamang babae, at ano. ginagawa nila buong araw ay subukang pigilan ang mommy mo na pakasalan ang daddy mo. Soap opera yan para sa iyo’ paliwanag ni Kingston, sinusubukang gawing simple ito hangga't maaari.‘Nakuha ko na

Lalo na ang hotel na ito.Nang makarating si Sabrina sa pintuan, makikita niya na ang hotel na ito ay tiyak na hindi sa isang lugar na madalas na madalas na ang mga ordinaryong suweldo, at ang maliit na partido ngayon ay hindi kasing simple ng pagbabayad ng limampung libong dolyar. Maaaring may iba pang mga gastos sa paggasta.Sa kabutihang palad, mayroon siyang limang milyong dolyar na pondo sa kabayaran na ibinigay sa kanya ni Sebastian. Kung sakaling kailangan niyang kumuha ng labis na pera, makakaya pa rin niya.Napalakas si Sabrina at dinala si Aino sa malaking pribadong silid na inayos nang maaga.Maingay ito sa malaking pribadong silid."Ina ni Susan, ang iyong bag ay isang limitadong edisyon, tama? Mukhang mahal ito, "mariing pinuri ng ina ni Carol ang ina ni Susan."Hindi, binili ako ng aking asawa ng bag na ito mula sa Hong Kong. Sobrang mura, bahagyang higit sa siyam na libong dolyar. Sa pamamagitan ng paraan, ang iyong bag ay maganda din, kung ano ang tatak nito? Mukh

"Kumusta, ina ni Aino, sa wakas narito ka na. Akala ko takot kang pumunta."Kinamot ng nanay ni Carol ang bato sa kanyang daliri habang tinitingnan si Sabrina na may isang mapanunuya na ekspresyon.Hindi napagtanto ni Sabrina ang ina ni Carol at ang nalalabi sa nalalapit na paninibugho sa kanya ng mga mayayamang kababaihan.Hindi niya sinagot ang tanong, ngunit tinanong lamang si Aino sa isang banayad na tinig, "Aino, nais mong makipaglaro sa mga batang ito?"Masayang tumango si Aino. "Siyempre, Mommy. Susan, Carol, lahat ng mga bata ay mabait sa akin."Malumanay na ngumiti si Sabrina at sinabi, "Gusto mo ang kindergarten na ito, hindi ba?"Tumango ulit si Aino. "Siyempre Ma, lahat sila ay aking mga kaibigan. Gusto ko ang kindergarten na ito. Pero Ma, kung hindi mo ako gusto dito, hindi ko iniisip ang paglilipat sa ibang paaralan."Nang sabihin niya ang huling pangungusap, ang tono ni Aino ay malinaw na nag-iisa.Inilagay ni Sabrina ang kanyang ulo laban sa ulo ng kanyang anak na

NIlakihan ni Sabrina ang kanyang mga mata sa malambot at kulay berdeng bagay na may black prints sa kamay ng nanay ni Carol. Malinaw na ito ay isang ahas. Sumigaw ang nanay ni Carol, nanginginig ang kanyang mga kamay at tinapon ang ahas sa sahig, ang maliit na ahas ay tumiklop at nahulog sakanyang mga paa. Umiyak nang malakas ang nanay ni Carol, nanginginig ang kanyang mga binti at muntik na siyang maihi sakanyang pantalon. “Hee hee hee, ha ha. Tita, matatakutin ka talaga, tingnan mo ako, tingnan mo ako.” Yumuko si Aino nang nakangiti, kinuha niya ang ahas at pinaglaruan ito sakanyang mga kamay. Sa likod niya ay may grupo ng mga bata na tumatawa rin. Kahit na si Carol ay tinawanan ang sarili niyang nanay. “Ma! Bakit ka takot na takot? Wala tayong kinakatakutan! Hindi naman ‘yan totoong ahas, laruan lang ‘yan! Haha, Ma, tignan mo nga ‘yang sarili mo, nakakatawa ‘yong itsura mo.” Ang nanay ni Carol at ang iba pang mga babae ay natulala. Lahat sila ay takot na takot at naging ku

“Susan, halika na rin dito!” “Sydney, pumunta ka na rito!” “Ken!” Sumunod naman ang ibang mayayamang magulang, binalaan ang kanilang mga anak na wag na makipaglaro kay Aino kahit kailan. Pero, iba ang naiisip ng mga bata. “Mommy, hindi naman si Aino ang may dala ng ahas dito eh. Kay Carol ‘yon.” Sabi ni Mia. Tumango rin si Carol. “Ma, sakin ‘yong laruan na ‘yon. Gustong gusto ko ‘tong laruan na ahas! May nakasalubong akong bata kanina at nakipagpalit ako ng laruan para rito. Lahat ng bata sa klase ko ay nagustuhan din ito. Ang saya!” “Carol Long!” sumigaw nang malakas ang kanyang nanay, gusto niya itong sampalin. “Hindi ka naman ganyan dati! Naging ganyan ka lang matapos mong makipaglaro kay Aino! Itapon mo ‘yang ahas na ‘yan!” Umiyak si Carol. Nakatayo si Aino sa tabi ng nanay niya, tumungo at tumingin kay Sabrina. “Mommy, gusto ko nang umuwi.” Magaling mag obserba si Aino, alam niya kapag ayaw sakanya ng isang tao. “Dahil nandito ka na, hindi ka pwedeng umalis na wala

Mukhang kanina pa sila hinihintay ng lalaki. Tindig palang, halatang malakas na ito kaya hindi naiwasan ni Sabrina na mapataatras. Mabuti nalang, maliit at maliksi si Aino kaya nakaiwas ito kaagad. Sa lakas ng impact, napaatras si Sabina ng mga 170 centimeters at muntik ng mawalan ng balanse. “Madam, ayos lang po ba kayo?” Dali-daling sinalo ng lalaki ang kamay at baywang ni Sabrina kaya imbes na sa sahig ay sa matikas nitong braso siya nalaglag. Pero ang hindi nila alam ay mula sa hindi kalayuan, sunod-sunod ang pag click ng shutter ng isang paparazzi…. “Ang ganda ng anggulong ‘to!” Nang sandali ring yun, tinignan ni Sabrina ang mukha ng lalaking. Hindi siya makapaniwala kasi mukhang peke ang mukha nito dahil sa sobrang kapal ng make up. Nang magtagpo ang kanilang mga mata, bigla siyang nahiya at dali-daling umayos ng tayo. "Pasensya ka na nabangga kita!" "Isang karangalan na mabangga ng isang magandang babaeng kagaya mo." Nakangiting sagot ng lalaki. "Mabuti naman at