Sa wakas ay tumango si Helen, salamat sa payo ni Mary. “Okay... pupuntahan ko siya. Aalis ako kaagad kapag nagalit ako sa kanya.”Isinara ni Mary ang pinto nang pumasok si Helen, na nagbigay ng privacy sa mag-ina.Gising pa si Arianne. Napaupo siya nang makita si Helen. "Anong ginagawa mo dito ng ganitong oras?"Lumapit sa kanya si Helen at sinandal ang isang unan sa kanyang likod. “Ako... nagkataon na may malapit akong negosyo, kaya naisipan kong pumunta at makita ka. Naistorbo ko ba ang tulog mo? Hindi mo kailangang bumangon; you can lie down...”Bagama't mukhang hindi masyadong mabait si Arianne, hindi rin siya nakasimangot. "Ayos lang. Hindi pa rin ako makatulog, kaya mas mabuting bumangon ako at maupo."Walang gaanong sasabihin ang mag-asawa, kaya lumamig ang kapaligiran.Saglit na tumayo si Helen pagkatapos ay naglabas ng dalawang kumikinang at naaaninag na mga kahon ng maasim na plum mula sa kanyang bag. “Hindi ko alam kung mahilig ka sa maaasim na pagkain, kaya iiwan ko na

May talent talaga si Arianne sa fashion design. Sa kabila ng paghinto sa industriya, hindi nabawasan ang hilig niya rito. Nang makita niya ang pangunahing tema para sa kumpetisyon — summer wear — nadama niya na ito ay isang madaling gawain. “Gumawa ka lang ng uso at magkakaroon ka ng pagkakataong manalo. Subukang mag-isip sa labas ng kahon. Tingnan ang ilang pisikal na tindahan; maaari mo ring tingnan ang ilang mga trending na tela online. Ngunit huwag sundin ang karamihan, at tiyak na mas avant garde ka kaysa sa anumang nasa merkado.Nataranta si Tiffany matapos matanggap ang payo ni Arianne. "Alam ko na ang disenyo ng fashion ay nangangailangan ng pagbabago, ngunit ang aking utak... Alam mo kung ano ito. Kaya ako napunta sa iyo. Wala ka na sa industriya sa anumang paraan. Maaari ko bang gamitin ang iyong kamay sa pagbibigay ng ilang 'kaluwalhatian' sa aking sarili? Please, bestie... May draft ako. Hindi ba pwedeng sabunutan mo lang ako ng konti? Nakakamangha ang sketch na inayos mo

Nanlaki ang paghanga ni Arianne nang makita niya kung gaano ka-dedikado si Tiffany.Biglang bumukas ang pinto ng kwarto, at napagtanto ni Arianne na dumating si Jackson na may dalang pagkain...Akala ni Tiffany na dumating na si Mark at hindi kumibot. Hindi man lang niya iniangat ang kanyang ulo hanggang sa magsalita si Mary, “Nandito ka pala, Jackson! Maraming salamat."Nanigas ang buong katawan niya. Agad niyang inalis ang sketch niya. "Kailangan ko nang umalis, Ari. Magkita na lang tayo bukas.”Napatingin si Arianne sa blangkong ekspresyon sa mukha ni Jackson. “Sige… Mag-iingat ka.”Isang mahabang buntong-hininga ang pinakawalan ni Tiffany nang makapasok na siya sa elevator. Galit siya. Bakit siya natakot? Hindi iyon ang kanyang istilo... Hindisinasadyang naalala ng kanyang isip ang tanong na itinanong sa kanya ni Jackson, pabalik sa kusina ng kanyang condominium — “Paano kung sabihin ko sa iyo na hindi kita pinagtaksilan? Babalik ba ang mga bagay sa dati?". Huminto na siya s

Mula nang makasama niya si Jackson sa ospital, sinasadya ni Tiffany ang kanyang mga pagbisita. Bibisitahin lang niya si Arianne pagkatapos ng 8PM at aalis ng bandang 9:30PM. Karaniwang umalis si Jackson pagkatapos kumain ni Arianne, kaya kadalasan ay hindi sila nagkakasalubong.Pagkaraan ng ilang araw, sa wakas ay tinanong siya ni Arianne, “Bakit mo iniiwasan si Jackson? Hindi ka niya iniiwasan. Dumarating siya sa kanyang karaniwang oras. Hindi na kailangang dumaan sa ganoong haba, di ba?”“Bakit parang ang hirap mong magsalita laban sa ibang tao na nakagawa ng kaunting pabor para sa iyo? Ilang pagkain lang ang ginawa niya para sa iyo, at pinapaboran mo na siya, isang outsider! Ayaw ko lang siyang makita...”“Ang iyong reaksyon ay hindi nagpapahiwatig na 'ayaw mo siyang makita' ngunit masyado kang natatakot. Iniiwasan mo siya. Kailan ka naging nakakatakot na pusa?" diretsong tinuro ni Arianne. “Hindi ito katulad mo. Kung talagang sobra ka sa kanya, ituturing mo siyang parang estra

Kinabahan si Tiffany. Gayunpaman, nagbihis siya ng maaga sa umaga, isinuot ang kanyang pinakamahal na damit — ang pormal na damit noong nakaraang taon. Kinulot niya ang kanyang mahabang buhok sa malambot na alon, na ginawa siyang parang isa sa mga elite mula sa industriya. Ibang-iba ang pakiramdam nito sa kanyang karaniwang hitsura. Nagsuot siya ng pares ng matataas na stilettos, na lalong nagpahaba at pumapayat sa kanyang mga binti. Pati si Tanya ay nabigla. “Hindi pa kita nakikitang nagsusuot ng ganito. Ang ganda mo talaga! Mukha kang may kakayahan at mahusay na karanasan. Walang maghihinala na ikaw ay bimbo basta't itikom mo ang iyong bibig."Pinanlakihan siya ng mata ni Tiffany. “Huwag mo akong purihin at bastusin nang sabay. Alam ng buong mundo kung gaano ako ka-bimbo. Sasali ako sa saya, papasok man ako o hindi. Kung hindi ako magtagumpay sa pagkakataong ito, susubukan kong muli sa susunod. Ang kumpetisyon ay dumarating isang beses bawat tatlong taon. Pagtrabahuan ko ito.”Para

Umiling si Tanya, hindi sigurado sa kung ano ang mangyayari. “Hindi ko rin alam. Hintayin nalang natin...”Makalipas ang ilang minuto, biglang nagsalita ang emcee sa microphone. “As you all know, hindi kinukunsinti ang plagiarism sa industriyang ito. Bagama't nangyari na ito noon, naisip namin na hindi na mauulit ang ganito, na gagawa ng mga halimbawa mula sa aming mga nauna. Sa kasamaang palad, ito ay nangyari muli sa pagkakataong ito, at sa ganoong katapangan din. Mayroon kaming dalawang disenyo na halos magkapareho."Napanganga ang buong venue nang marinig nila iyon. Si Mark at Jackson, na nakaupo sa unang hanay, ay hindi nagpakita ng reaksyon, dahil sigurado sila na hindi sila makakasama nito.Pinikit ni Tiffany ang kanyang mga mata na parang nawawala sa pag-iisip. “Narinig ko na ang mga plagiarizer ay mai-blacklist at hindi na muling makakapagtrabaho sa industriyang ito. Madadamay at pagbabawalan ang kumpanya na sumali sa kompetisyon sa loob ng limang season, na nangangahulugan

Agad na dinagsa ng mga mamamahayag si Jackson, sabay-sabay silang nagsasalita at nagtatanong, "Alam mo ba ang pangongopya ng iyong designer?"“Kung alam mo, bakit hindi mo sila pinigilan? Wishful thinking lang ba?""Ang iyong kumpanya, ang Bright Incorporated, ay nahaharap ngayon sa pagbabawal sa pagsali sa kompetisyon sa loob ng limang season. Ano ang iyong mga iniisip?”"Maaari mo ba kaming bigyan ng tumpak na sagot? Kung hindi mo alam ito, bakit mo inamin na nangongopya bago imbestigahan ang bagay?""Mayroon pang ibang qualified entries mula sa iyong kumpanya. Hindi mo ba naisip na nakakahiya na ma-ban sa kompetisyon, ganoon na lang?”Isa lang ang sagot ni Jackson para sa mga nagugutom na mamamahayag, “Kasi kilala ko si Tiffany Lane. Hindi siya ganoong klase ng tao. Tungkol sa lahat ng iba pa, walang komento."Halu-halo ang nararamdaman ni Tiffany. Hindi siya labis na nasisiyahan sa posibilidad na makapasok sa qualifying round. Naabot na niya ang kanyang inaasam-asam para sa l

Inilabas ni Tanya ang dalawang pirasong tissue paper nang sumakay siya pabalik sa sasakyan. “Huwag kang umiyak… Hindi ka nangongopya; hindi na kailangang makonsensya. Pero sa tingin ko, naging mabait si Jackson sa iyo. Alam niya ang kanyang eksaktong pagkalugi sa ilalim ng mga sitwasyong ito, ngunit umamin siya nang walang anumang pag-aalinlangan. Sa pagitan ng kita at ng isang dating, karamihan sa mga lalaki ay malamang na pumili ng kita."Ngumuso si Tiffany. "Kung malaman ni Mrs. West ang tungkol sa kung ano ang nangyari sa kanyang kumpanya, magagalit siya. Kailangan kong bisitahin ang West Residence. Ihahatid muna kita sa bahay.”Matapos ihatid si Tanya sa condo ay agad siyang nagtungo sa West Residence.Nagpapagaling pa si Summer sa bahay. Natanggal na ang cast sa kanyang binti at kaya na niyang maglakad mag-isa. Gayunpaman, nakapikit pa rin siya. Nang makita niyang bumisita si Tiffany, mabilis na pinakiusapan ni Summer ang kasambahay na maghanda ng pagkain at inumin. "Tiffie, an

Nakahinga ng maluwag si Tiffany pagkatapos lumabas sa West Residence. Bigla niyang napagtanto na ito ay isang "panalo ka, may natatalo ka" na sitwasyon. Talagang naabot niya ang kanyang unang malaking layunin, ngunit... Nasa bangin ngayon si Jackson. Habang naaalala niya ang pag-uusap nila pagkatapos ng kaganapan, naramdaman niya ang isang distansya mula sa kanya na nagpabalisa at lubos na nawalan ng pag-asa. Bright Incorporated, ang kumpanya ng West Family.Galit na galit si Jackson sa isang fashion designer sa opisina. “Magsalita ka. Paano mo nakuha ang sketch na iyon? Wala ka bang ideya kung ano ang mangyayari sa mga plagiizer?”Ang copycat designer ng sketch ni Tiffany ay isang maamo at mukhang scholar. Nakasuot pa nga siya ng salamin at parang hindi naman talaga kontrabida. Inayos ng lalaki ang kanyang salamin at mahinahong sinabi, “Wala akong ideya sa sinasabi mo. Never akong nangopya.”Galit na winalis ni Jackson ang lalagyan ng lapis sa kanyang mesa sa sahig. “Beckett Hush

Online na kaibigan? Naghinala at nagagalit si Jackson. “Sino itong online mong kaibigan? Ikaw ang naghuhukay ng sarili mong libingan dito. Talaga bang naisip mo na ang plagiarizing ay ang tamang gawin? Pagnanakaw ng pagsisikap ng ibang tao at ginagamit ito bilang iyong sarili? Mawawalan ng trabaho si Tiffany kapag nanalo ka. Ayos lang ba talaga sayo? Isa kang kahihiyan!”Si Beckett ay ganap na hindi nabalisa. “Bawat tao para sa kanyang sarili. Hindi ako kahihiyan.”Hindi mapakali si Jackson na mag-aksaya ng oras sa isang walanghiyang lalaking tulad niya. “Sige. Hindi mahalaga kung hindi mo ibunyag ang pagkakakilanlan ng iyong online na kaibigan. Maaari kong malaman ang aking sarili. Isa pa, ipapadala ko ang aking mga abogado para kausapin ka tungkol sa mga pagkalugi at epekto sa kumpanya, na dulot ng iyong plagiarism.”Malaki ang pagbabago sa ekspresyon ni Beckett. "Ikaw..."Ikinaway ni Jackson ang kanyang kamay nang mapang-asar. "Maaari kang pumunta. Tanggal ka na sa trabaho. Pumi